♥️ പാർവതി പരിണയം ♥️ [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 169

“സഖാവെ എനിക്ക് ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോകാൻ വഴി അറിയില്ല ഒന്ന് പറഞ്ഞു തരുമോ “

“അതിനെന്താ, താൻ ഏതാ ബ്രാഞ്ച്? “

“സിവിൽ “

“എന്റെ കൂടെ പോരെ ഞാൻ കൊണ്ടുവിടാം “

“വേണ്ട സഖാവേ വഴി പറഞ്ഞാൽ മതി ഞാൻ പൊയ്ക്കോളാം “

“ഞാനും ആ വഴിക്കു തന്നെയാടോ, എന്റെ ക്ലാസും അതിനടുത്തു തന്നെയാ. “

“ആണോ എന്നാൽ പോകാം “

അവർ നടന്നു സിവിൽ ഫസ്റ്റ് ഇയർ ക്ലാസ്സിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി,

“അപ്പൊ താൻ കയറിക്കോ ഞാനും പോകുവാ, അതാണ്‌ എന്റെ ക്ലാസ്സ്‌ എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ അങ്ങോട്ട്‌ വന്നാൽ മതി “

“ശരി സഖാവേ, പിന്നെ എന്നെ പാർവതി എന്ന് വിളിക്കാം “

“എന്നാൽ ശരി പാർവതി, പിന്നെ കാണാം “

പാർവതി സിവിൽ ക്ലാസ്സിലേക്കും റോയ് മെക്കാനിക്കൽ ക്ലാസ്സിലേക്കും കയറി, പാർവതിക്ക് അവനെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതിൽ കുറ്റബോധം ഉണ്ടായിരുന്നു ,റോയിക്കു തന്റെ പ്രാണേശ്വരിയെ കണ്ടതിൽ ഉള്ള സന്തോഷവും

ആദ്യമായി രാഘവന്റെ ഒപ്പമാണ് റോയ് അവളെ കാണുന്നത്, ആദ്യകാഴ്ചയിൽ തന്നെ അവളെ റോയിക്കു ഇഷ്ടമായി അവളുടെ അച്ഛന്റെ കൂടെ ഉള്ള കുറുമ്പും കുസൃതികളും എല്ലാം ചെറിയ കുട്ടികളെപ്പോലെ ആയിരുന്നു, പിന്നെയും പലവട്ടം അവൻ അവളെ കണ്ടു. ഒരിക്കൽ ഒരു അന്ധനായ ആളെ വഴി മുറിച്ചുകടക്കാൻ അവൾ സഹായിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്കു സഹജീവികളോടുള്ള സഹാനുഭൂതിയും അവനിൽ അവളോടുള്ള അനുരാഗം കൂടുവാൻ കാരണമായി

ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു, റോയും പാർവതിയും നല്ല സുഹൃത്തുക്കൾ ആയി, അവൾക്കും അവനോടു ചെറിയ രീതിയിൽ ഉള്ള ഇഷ്ടങ്ങൾ തോന്നിത്തുടങ്ങി, എന്നാൽ അവൾ അവളുടെ മനസ്സിനെ കയറൂരി വിടാൻ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല, അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ചിന്ത വരുമ്പോൾ അവൾ അച്ഛനെ കുറിച്ചോർക്കും, അമ്മ മരിച്ചുപോയിട്ടും വേറൊരു കല്യാണം പോലും കഴിക്കാതെ അച്ഛൻ ജീവിച്ചത് തനിക്കും ദുർഗക്കും വേണ്ടി മാത്രമാണ് അങ്ങനെ ഉള്ള അച്ഛനെ ഒരിക്കലും വിഷമിപ്പിക്കില്ല എന്നവൾ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു

എന്നാലും അവളുടെ ഉള്ളിൽ ആദ്യമായി തോന്നിയ അനുരാഗമാണ് റോയ്, അത് അവൾ ദുർഗ്ഗയോട് മാത്രം പറഞ്ഞു. അവളുടെ ഉപദേശം പാർവതിയുടെ മനസ്സിന് ഒപ്പം പോകാനായിരുന്നു, പാർവതിക്ക് ഒരിക്കലും ചെയ്യാനാവാത്ത കാര്യം

“മോളെ നമ്മുടെ അച്ഛൻ നമുക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ് ജീവിച്ചത്, അച്ഛന്റെ നല്ല പ്രായത്തിലാണ് അമ്മ മരിക്കുന്നതു എന്നിട്ടും അച്ഛൻ വേറൊരു കല്യാണം പോലും കഴിക്കാതെ ജീവിക്കുന്നത് നമുക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ് ആ അച്ഛനെ ഒരിക്കലും വിഷമിപ്പിക്കാൻ പാടില്ല, അതിലും വല്യ പാപം വേറെ ഇല്ല, പിന്നെ എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ …അച്ഛന്റെ സന്തോഷത്തേക്കാൾ വലുതല്ല എനിക്ക് മറ്റൊരു ആഗ്രഹവും “

ആവുളുടെ ആ ഉപദേശം ഒരു 13 വയസുകാരിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു

“ആ നീ നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്”

അതും പറഞ്ഞു ദുർഗ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു…

“മോളെ പാറു… “

മുത്തശ്ശിയുടെ വിളിയാണ് അവളെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്, സമയം നോക്കിയപ്പോൾ കാലത്തു 6മണി ആയിരിക്കുന്നു, ഈ സമയം അത്രയും അവൾ ഉറങ്ങാതെ അവനെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു

റോയ് യുടെ അവസ്ഥയും മറിച്ചായിരുന്നില്ല, ഇന്നലെയാണ് പാർവതിക്ക് വന്ന കല്യാണ ആലോചനയെക്കുറിച്ചു രാഘവേട്ടൻ അവനോടു പറയുന്നത്

“മോനെ റോയ്, നമ്മുടെ പാർവതിക്ക് ഒരു കല്യാണ ആലോചന “

ആ വാക്കുകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലാണ് കൊണ്ടത്