♥️ പാർവതി പരിണയം ♥️ [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 170

“സഖാവേ അത്… ഞങ്ങൾ വെറുതെ ആ കുട്ടിയോട് വീടും സ്ഥലവും ഒക്കെ ചോദിച്ചതേ ഉള്ളു, അതിനാണ് ഈ കുട്ടി കരയുന്നത് അല്ലാതെ ഞങ്ങൾ ഒന്നും ചെയ്തില്ല “

“എന്താ മോളുടെ പേര് “

അയാൾ ചോദിച്ചതും അവൾ പേര് പറഞ്ഞു

“ഗൗരി “

“എന്റെ പേര് റോയ്, ഇവിടെ എല്ലാവരും സഖാവ് റോയ് എന്ന് വിളിക്കും കുട്ടിക്കും അങ്ങനെ തന്നെ വിളിക്കാം “

അയാളുടെ ആ മാന്യമായ പെരുമാറ്റത്തിൽ തന്നെ അവളുടെ പേടി എല്ലാം പോയി

“അപ്പൊ ഇനി പറ, ഇവന്മാർ കുട്ടിയോട് എന്താ ചോദിച്ചത് “

“ആദ്യം പേരും സ്ഥലവും ചോദിച്ചു, അത് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇതിൽ ഒരു ചേട്ടനോട് i love you എന്ന് പറയാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്നെ ഒരുപാട് പേടിപ്പിച്ചു”

“ഇനി ഇവരിൽ നിന്നും ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാവില്ല, അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായാൽ കുട്ടി എന്റടുത്തു പറഞ്ഞാൽ മതി “

“ശരി ഏട്ടാ..,.,., അല്ല സഖാവേ “

അവളുടെ ആ ഏട്ടാ വിളി അയാളുടെ കണ്ണ് നിറച്ചു,

“മോൾക്ക്‌ എന്നെ ഏട്ടാ എന്ന് തന്നെ വിളിക്കാം, എനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു ഒരു അനിയത്തി”

അത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ സ്വരം ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അയാൾ പിന്നെ വേറൊന്നും പറഞ്ഞില്ല

“അപ്പോ ഞാൻ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോട്ടെ ഏട്ടാ “

അവൾ അതും പറഞ്ഞു ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു, അയാൾ അവിടെ കൂടി നിന്ന എല്ലാവരോടും ആയി പറഞ്ഞു

“ഈ പരിപാടി ഇവിടെ വച്ചു നിർത്തിയിരിക്കുന്നു, ഇനി ഒരുത്തനും പുതിയതായി വരുന്ന കുട്ടികളെ പരിചയപ്പെടേണ്ട, എല്ലാരും ക്ലാസ്സിൽ കേറിപ്പോകാൻ നോക്ക് “

അയാളുടെ ആ വാക്കിനു മറുവാക്കില്ലാതെ എല്ലാവരും ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ പാർവതിക്ക് അയാളുടെ ആ കോളേജിലെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലായി, ആ ബൈക്കിനു ചുറ്റുമായി നിന്നവർ മാത്രം എന്തോ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ട്

“എന്താടാ നിനക്കൊന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായില്ലേ ക്ലാസ്സിൽ കേറിപ്പോടാ… “

പിന്നെ അവരും അവിടെ നിന്നില്ല, പാർവതി അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

“സഖാവേ “

പാർവതിയുടെ സ്വരം കേട്ടതും റോയ് തിരിഞ്ഞു അവളെ നോക്കി, അവളെ കണ്ടതും റോയ് അന്തം വിട്ടു

‘എല്ലാ ആണുങ്ങളും ഒരുപോലെയാണ് ഇത്രയും നേരം ഇയാളുടെ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ ഇയാൾ ഒരു മാന്യൻ ആണെന്ന് വിചാരിച്ചാണ് ഇയാളുടെ അടുത്തേക്ക് സഹായത്തിനു വന്നത്’ പാർവതി ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ തന്നെ റോയ് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി

“പാർവതി അല്ലെ,… രാഘവേട്ടന്റെ മോൾ “

അവന്റെ ആ ചോദ്യത്തിൽ അവൾ ഒന്ന് അമ്പരന്നു, തന്നെ മനസ്സിലായിട്ടാണ് അയാൾ തന്നെ നോക്കിയത് അയാളെ താൻ വെറുതെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചല്ലോ എന്ന വിഷമമായിരുന്നു അവൾക്കു അപ്പോൾ

“അതെ എന്നെ എങ്ങനെ അറിയാം “

“തന്നെ അറിയില്ല, തന്റെ അച്ഛനെ അറിയാം ഞങ്ങൾ ഒരു പാർട്ടിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരല്ലേ, തന്നെ ഞാൻ രാഘവേട്ടന്റെ ഒപ്പം കണ്ടിട്ടുണ്ട് “

പാർവതിക്ക് അപ്പോളാണ് അച്ഛൻ ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടി പ്രവർത്തകനാണ് എന്ന ഓർമ തന്നെ വരുന്നത്, ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ എങ്ങനെ ആകണം എന്നതിനുള്ള ഉത്തമ ഉദാഹരണമായിരുന്നു രാഘവൻ, സ്ഥാനമാനങ്ങൾ മോഹിക്കാത്ത ഒരു മനുഷ്യ സ്നേഹി.അതുകൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ ഇപ്പോഴും വെറും ഒരു പ്രവർത്തകനായി തുടരുന്നു