ഒരു യാത്ര [ജസ്‌ഫീർ] 144

റോഡരികിലൂടെ നടന്നുപോകുന്ന ആളുകളും കുരച്ചു കൊണ്ട് നടക്കുന്ന തെരുവ് നായ്ക്കളും..

വഴിയോരക്കച്ചവടക്കാരും… എല്ലാം വളരെ വേഗം കാഴ്ച്ചയിൽ നിന്നുപിന്നോട്ടോടി മറിഞ്ഞു..

വീടുകളിലേ പ്രകാശം അണഞ്ഞ് തുടങ്ങിയിരുന്നു..

റോഡിൽ വാഹനത്തിരക്ക് കുറഞ്ഞു വന്നു.

ഹെഡ് ലൈറ്റ് ഇരുട്ടിനേ അതിവേഗം കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ടു കുതിച്ചു പാഞ്ഞു..

ഞാൻ വെറുതേ സ്പീഡോമീറ്ററിലേക്കൊന്ന് എത്തി നോക്കി..  നൂറ്റി ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ വേഗം..!!

സാധാരണ അനിയന്റേ കൂടെ പോകുമ്പോഴെല്ലാം അറുപത് കിലോമീറ്റർ സ്പീഡിൽ കൂടുതലായാൽ പേടിച്ച് കരയുന്ന എനിക്ക് എന്തോ.. ഇപ്പോ അങ്ങനൊരു പേടിയേ തോന്നിയില്ല..

കാറ്റിന്റേ ശക്തിയിൽ മുടിയെല്ലാം പാറിപ്പറക്കുന്നു.. ഷാൾ ഒന്നു കഴുത്തിൽ ചുറ്റിവച്ച് ഞാൻ കൈകൾ രണ്ടും വിടർത്തി ..

എത്രനേരം അങ്ങനേ ഇരുന്നാലും മതിവരില്ലന്ന് തോന്നി.  കണ്ണുകളടച്ച് പിടിച്ചപ്പോൾ ആകാശത്തിലൂടെ പറന്ന് നടക്കുന്നത് പോലത്തേ ഒരു ഫീൽ.. തണുത്ത കാറ്റ് ദേഹമാസകലം അരിച്ചു കയറുന്നു.. ഞാനൊന്നു ഇളകി ഇരുന്നു..

ഞാനവനേ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു..

ഒരു മുൻപരിചയവും ഇല്ല. എന്നാലും എന്തോ വർഷങ്ങളായി അടുത്തറിയുന്ന പോലേ..

എപ്പോഴും ചിരിച്ചുകൊണ്ടുളളസംസാരം കേൾകാൻ ഒരു രസമുണ്ട്.. ഇത്ര നേരമായിട്ടും തന്റേ പേര് പോലും ചോദിച്ചില്ല.. ആദ്യമായിട്ടാ ഇങ്ങനെ ഒരുത്തനേ പരിചയപ്പെടുന്നേ..

ഞാനവനേ ഒന്ന് നോക്കി.

ഒരനക്കവും ഇല്ലാതെ ബൈകോടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.. ഇനി ഉറങ്ങുകയാണോ..?

ചോദിക്കാൻ നിന്നപ്പോഴേക്ക്

വണ്ടി പെട്ടന്ന് വേഗം കുറഞ്ഞു..

ഏതോ ഒരു പാലത്തിന്റെ നടുവിലാണ്..

പുഴവെള്ളത്തിൽ നാഗരികതയുടെ ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു കത്തുന്നു..

ബൈക്ക് റോഡിന്റേ ഓരം ചേർന്നു നിർത്തി…