ഒരു യാത്ര [ജസ്‌ഫീർ] 144

‘എന്റെ മാഷെ എന്നെ വിശ്വസിക്കാമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് എന്താകാര്യം..മാഷിനത് വിശ്വാസമാകുമോ.. വേറെ ആരേലും പറയുകയാണെങ്കിൽ ഓകേ..’

‘ഹം.. അല്ലാ.. ഇയാളെന്താ എപ്പോഴും ചിരിച്ചോണ്ട് സംസാരിക്കുന്നെ.. ? ‘

‘ഹ ഹ ഹ ‘

വീണ്ടും ചിരി..

അവന്റേ ഹെൽമെറ്റിൽ ഞാനൊരു കൊട്ട് വച്ചുകൊടുത്തു.

ഞങ്ങൾ കോവളത്തെത്തിയിരുന്നു… സാധാരണ കോവളത്ത് വരുമ്പോ തേരാപാരാ നടക്കുന്ന ആളുകളേയും … ഫൂട്ട്പാത്തിലേ കൈവരിയിൽ ചാരി നിന്ന് മദാമ്മമാരേ വായ്നോക്കുന്നവന്മാരേയും ഒന്നും കണ്ടില്ല.

അവൻ കോവളത്ത് താഴെ ഉളള കടൽ കരയിലാണ് വണ്ടി നിർത്തിയത്.

ബൈക് റോഡ് സൈഡിൽ പാർക് ചെയ്ത് അടുത്തുളള കലുങ്കിൽ കയറി ഇരുന്നവൻ.

ഞാൻ ബൈക്കിൽ ചാരി നിന്ന് അവനേ നോക്കി..

വീശിയടിക്കുന്ന തണുത്ത കടൽകാറ്റും ആസ്വദിച്ച് അടിച്ച് കയറുന്ന തിരയേയും നോക്കി നിൽകുന്നു..

ഞാനും പിന്നൊന്നും ആലോചിക്കാൻ നിന്നില്ല.  ആ കലുങ്കിൽ അവനടുത്തായി തന്നേ ഇരുന്നു.. പകൽസമയത്ത് കാണുന്ന കടലല്ല രാത്രിയിൽ എന്നോർത്തു..  നക്ഷത്രങ്ങൾ മിന്നുന്ന ആകാശം..

താഴേ തിരമാലകളിൽ ചന്ദ്രശോഭ വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്നു..

ആകെ മൊത്തം ഒരു ശാന്തത.

‘ഹെലോ… ഇയാള് സ്വപനം കാണുവാണോ..?’

കടലിലേക്ക് കണ്ണും നട്ട് ഇരിക്കുന്ന അവനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു..

അവനെന്നേ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു..

‘ഞാൻ പലതവണ രാത്രി കടൽ കാണാൻ വന്നിട്ടുണ്ട്.. പകൽ വന്നിരിക്കുന്ന പോലേ അല്ല രാത്രി.. തിരമാലകളുടെയും കാറ്റിന്റെയുമല്ലാത്ത ശബ്ദം കേൾക്കില്ല. ഇങ്ങനേ ഇരിക്കുമ്പോൾ മനസ് വളരേ ശാന്തമാകും..എനിക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാണ് കടൽ കാണ്ടോണ്ടിരിക്കാൻ ‘

‘അത് ശരിയാ.. ഞാൻ ആദ്യമായിട്ടാ രാത്രി കടൽ കാണുന്നേ.. നിന്നോട് നന്ദി പറയണമെന്നുണ്ട്.. ‘