സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൾ തലയിലൂടെ മൂടിയിരുന്ന സാരിയുടെ മുന്താണിതുമ്പു സ്വാഭാവികമായ രീതിയിൽ വലിച്ചുതാഴ്ത്തി യഥാസ്ഥാനത്ത് വച്ചശേഷം ചുമലിൽ കൈവച്ചു നടന്നുകൊണ്ടാണ് അയാൾ തുടർന്നു പറഞ്ഞത്……!
” മായമ്മ ഇനിയിങ്ങനെ സാരിയും വലിച്ചുതലയിലിട്ടു മുഖം മറച്ചുകൊണ്ടു ആരുടെ മുന്നിലും നടക്കരുതെന്ന് ആഗ്രഹമുള്ളതുകൊണ്ടാണു മായയെ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടുവന്നതുതന്നെ അതുകൊണ്ട് ഇനിമുതൽ അന്തസോടെ തലയുയർത്തി നടക്കണം കേട്ടോ …….”
അയാളുടെ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ കണ്ണുകളോടൊപ്പം വീണ്ടും അവളുടെ മനസ്സും നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു നീറ്റലോടെ അയാളുടെ നേരെ തലയുയർത്തിയ അതേ നിമിഷം തന്നെയാണ് അയാൾ വീണ്ടും അവളുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കിയത് ……!
അതോടെ തന്റെ ഹൃദയം അവളെയോർത്തു വീണ്ടും പൊടിഞ്ഞുപോകുകയാണെന്നു അയാൾക്കും തോന്നിത്തുടങ്ങി…….!
“അവൾക്കു വേണ്ടെങ്കിൽ…..
അല്ലെങ്കിൽ സമ്മതമില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാനെന്തു ചെയ്യുവാനാണ്……..”
അവളെപ്പോലെ അയാളുടെ മനസും മൂകമായി വിലപിക്കുകയായിരുന്നു……!
ഇവളുടെ ചില നോട്ടങ്ങളും കണ്ണുകളുടെ മാസ്മരികതയും ചിലപ്പോഴുള്ള ഭാവങ്ങളും എന്നെങ്കിലും തനിക്കു മറക്കുവാൻ സാധിക്കുമോ……?
അവളുടെ സ്നേഹവും ക്ഷമയും സഹനവും കണ്ണുകളിലെ കാരുണ്യവും ……
മനസ്സിൽ ഒളിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന പ്രണയം പ്രകടമാക്കുന്ന കടാക്ഷങ്ങളുമൊക്കെ രേഷ്‌മയിൽ ചേർത്തുവച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ നിരാശ തോന്നുന്നതുപോലെ തോന്നി…..!
അവസാനം അവസരമെന്നപോലെ അവളെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നോട്ടു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ അയാളും ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് അങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നു……!
അയാളുടെ കൂടെ മുന്നോട്ടു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്റെ ചുമലുകളിൽ പിടിച്ചിരുന്ന അയാളുടെ കൈകൾക്കിപ്പോൾ വല്ലാതെ ഭാരമുണ്ടെന്ന് അവൾക്കും തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..!
ഇതുവരെയില്ലാത്ത ഭാരം……!
തനിക്കു താങ്ങാനാവാത്ത ഭാരം …….!
??
???????
എവിടെ ഈ കഥയുടെ ബാക്കി……
കാത്തിരിപ്പ് കഠിനം അതി കഠിനം