” ബില്ല് ഇപ്പോൾതന്നെ വേണോ സർ അതോ……”
ചുമരിലെ ബോർഡിൽനിന്നും മുറിയുടെ നമ്പറിനു നേരെ തറച്ചിരുന്ന ആണിയിൽ നിന്നും താക്കോലെടുത്തു കൊടുക്കുന്നതിനിടയിൽ വീണ്ടും റിസപ്ഷനിസ്റ്റിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോഴാണ്
അവൾ വീണ്ടും അനിലേട്ടനെ ശ്രദ്ധിച്ചത്.
” അതിനെന്തിനാണ് ഇത്ര താമസം …..
പറ്റുമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾതന്നെ തന്നേക്കൂ…. ഞങ്ങൾക്ക് വേഗം പോകേണ്ടതാണ്…….”
അസ്വസ്ഥതയോടെയായിരുന്നു അതിനുള്ള അയാളുടെ മറുപടി .
കമ്പ്യൂട്ടറിൽ നോക്കി ബില്ലുകൾ ശരിയാക്കുന്നതിനിടയിൽ റിസപ്ഷനിസ്റ്റ് ഇടയ്ക്കിടെ തന്നെ നോക്കുന്നതും വഷളനെപ്പോലെ ചിരിക്കുന്നതുമൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്കും അസ്വസ്ഥത തോന്നിത്തുടങ്ങി.
എവിടെയെങ്കിലും ഓടിയൊളിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു…..!
പക്ഷെ……
എങ്ങനെ……!
അനിയേട്ടനാണെങ്കിൽ ഇതൊന്നുമറിയാതെ ഫോണിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തിക്കൊണ്ടു നിൽക്കുകയുമായിരുന്നു…..!
ഇടയ്ക്കൊരു തവണ അവൻ കണ്ണിറുക്കി കാണിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോഴാണ് ആശ്രയത്തിനെന്നപോലെ അനിലേട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും അയാളുടെ നെറ്റിയിലെ നീലഞരമ്പുകൾ പിടക്കുന്നതും അണപല്ലുകൾ കടിച്ചമർത്തുന്നതും
കണ്ണുകളിൽ ചുവന്ന വരകൾ വീണുകിടക്കുന്നതും കണ്ടത്..!
് അയാളും എല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടു ദേഷ്യം കടിച്ചുപിടിച്ചു നിൽക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായതോടെ ഇത്തവണ അവളാണ് പേടിയോടെ അയാളുടെ വിരലുകളിലെ പിടുത്തം മുറുക്കിയത്……..!
“ഈ ചരക്ക് സാറിന്റെ പിറകെ കൂടിയിട്ടു കുറേ ദിവസമായല്ലോ……..
അങ്ങനെ വെറുതെയൊന്നും സാറിനെ ഒഴിവാക്കുന്ന ലക്ഷണമൊന്നും കാണുന്നുമില്ല….
??
???????
എവിടെ ഈ കഥയുടെ ബാക്കി……
കാത്തിരിപ്പ് കഠിനം അതി കഠിനം