ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 31 3473

“ഇപ്പോൾ മായമ്മേ കോയമ്മേയെന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ അവിടെയെത്തിയതിൽ പിന്നെ എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ലല്ലോ…..
മിണ്ടിയതുപോലുമില്ല……”

എന്തെങ്കിലും പറയണമല്ലോയെന്നു കരുതിയാണ് അയാൾക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ പിറുപിറുത്തത്.

“ഓഹോ….അതാണോ കാര്യം…..
ചെറിയ കുട്ടികളെപ്പോലുള്ള മായയുടെ ചിലപ്പോഴത്തെ സംസാരം കേൾക്കുമ്പോൾ എനിക്കു ചിരിവരുന്നുണ്ട്……”

അവളെ അനുകമ്പയോടെ നോക്കിയശേഷം പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് അയാൾ പറഞ്ഞത്.

” നല്ലോണം കൂടുന്നതിനുമുന്നേ……
ഊളമ്പാറയിലോ…..
കുതിരവട്ടത്തോ കാണിച്ചോ …..
അതാണ് നല്ലത്…….”

“എന്നെക്കുറിച്ചോർക്കുമ്പോൾ എനിക്കുപോലും ചിരിവരുന്നുണ്ട് അനിലേട്ടാ……”യെന്നു മനസിൽ തേങ്ങിയ്തിനു ശേഷമാണ് അയാൾക്ക്‌ കേൾക്കുവാൻവേണ്ടി അവൾ വീണ്ടും മനപ്പൂർവം പിറുപിറുത്തത്.

അതിനും കണ്ണാടിയിലൂടെ മനസുനിറഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരി മാത്രമായിരുന്നു അയാളുടെ മറുപടി.

ഇങ്ങോട്ടു വന്നതുപോലെ മുട്ടിയുരുമ്മിയല്ല …..
തിരിച്ചുപോകുമ്പോൽ അവൾ കാറിനുള്ളിൽ ഇരിക്കുന്നതെന്നും……!
തികച്ചും അപരിതനായ ഒരാളെ ഭ്രഷ്ട് കല്പിച്ചുകൊണ്ടു അകറ്റിനിർത്തുന്നതുപോലെ
വണ്ടി ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ അറിയാത്തപോലും തന്റെ ദേഹത്തു ഒട്ടും സ്പർശിക്കാതിരിക്കുവാൻ പരമാവധി ശ്രദ്ധിക്കുകയും ……
അബദ്ധവശാൽ കാറ്റിൽ സാരിയുടെ തുമ്പുപോലും തന്റെ ദേഹത്തു പതിയാതിരിക്കുവാൻ ഇടയ്ക്കിടെ മുടിമാടിയൊതുക്കുന്നതിനിടയിൽ സാരിയൊക്കെ കഴിയുന്നതും ഒതുക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടു കാറിന്റെ വാതിലിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് ഒതുങ്ങിയിരിക്കുവാൻ അവൾ ബദ്ധശ്രദ്ധയായിരിക്കുകയാണെന്നുമൊക്കെ വണ്ടി ഹൈവേയിലേക്കു കയറിയപ്പോഴാണ് അയാൾക്കും മനസിലായത്……!