ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 17 3970

ഒരേയൊരു രാത്രികൂടി മാത്രം അവസാനമായി ഞാൻ ചെയ്യാം …..!
ഇപ്പോൾ ഈ രാത്രിയിൽ ഈ മുറിയിൽ ഞാനും നിങ്ങളും മാത്രമല്ലേയുള്ളൂ ……
നിങ്ങളെന്നെ എന്തു വേണമെങ്കിലും ചെയ്തുകൊള്ളും ഞാൻ എതിർക്കുന്നില്ല….. അല്ലാതെ എന്നെ ഇനിയും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു നിർബന്ധിപ്പിക്കല്ലേ അനിലേട്ടാ……
നിങ്ങളുടെ സങ്കടവും വിഷമവും എനിക്കു കണ്ടു സഹിക്കാൻ വയ്യ …..
സഹികെട്ടു പറയുന്നതുപോലെ പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞതും പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടു കൈകൾകൊണ്ടു കണ്ണുപൊത്തി കമിഴ്ന്നു കിടന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു …….!

അവളുടെ സംസാരവും പൊട്ടിക്കരച്ചിലും കണ്ടപ്പോൾ ഒരു നിമിഷം അയാൾ സ്തംഭിച്ചുപോയി……!

“വേണ്ട …..
അങ്ങനെ ഒരു രീതിയിൽ അതിനുവേണ്ടി മാത്രം ഇനിയൊരിക്കലും എനിക്കു മായയെ വേണ്ട…..
എനിക്കു വേണ്ടതു മായയുടെ ശരീരമല്ല മനസ്സാണ് ….
ഹൃദയമാണ് …..
സ്നേഹമാണ് …..
ഒരാളും അവകാശം പറഞ്ഞുവരാനില്ലാത്ത മായയുടെ സ്നേഹവും…മനസ്സും…. ശരീരവും അതുമതിയെനിക്ക് …..
എന്നിട്ടെനിക്ക് എല്ലാവരോടും ഇവളെന്റെ സ്വന്തം മായയാണെന്നു ഉറക്കെ പറയണം…….”

അവൾക്കു മറുപടി കൊടുക്കുമ്പോഴേക്കും ചുമലും കഴുത്തും മുഴുവൻ കുലുക്കികൊണ്ടുള്ള നിസ്സഹായയായ അവളുടെ കരച്ചിലിന്റെ ചീളുകൾ കുപ്പിച്ചില്ലുകൾ പോലെ ചെവിക്കുള്ളിൽ ആഞ്ഞുതറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അയാൾ അനങ്ങിയില്ല ……!

ഇത്രയും നേരത്തെ സംസാരത്തിനിടയിൽ തൻറെ അപേക്ഷ സ്വീകരിക്കുവാനും തള്ളിക്കളയുവാനും സാധിക്കാനാവാത്ത മാനസികാവസ്ഥയിൽ അവളെത്തിയിരിക്കുകയാണെന്നു അയാൾ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു .

“കരയട്ടെ …..
കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു അവളുടെ മനസ്സിലെ ഭാരം തീരട്ടെ ……