ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 17 3970

ഉത്കണ്ഠയോടെ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഒന്നുമില്ലെന്നു നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ചിരിച്ചെങ്കിലും അവൾ ചിരിക്കുകയാണോ അതോ കരയുകയാണോ എന്നയാൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല .

എന്തിനാണവൾ കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുക……!
അയാൾ തന്നോടുതന്നെ ചോദിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും താൻ എന്തിനാണ് കരഞ്ഞതന്ന് അയാളുടെ മനസ്സാക്ഷി തിരിച്ചുചോദിച്ചപ്പോൾ ശരിയായ ഉത്തരം കിട്ടി…..!

“എന്റെ അനിയേൻ പോയശേഷം ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാൻ സമാധാനത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയുമൊക്കെ ഒരു മുറിയിൽ രാത്രിയിൽ കിടന്നുറങ്ങുവാൻ പോകുന്നത്….”

രാത്രിയിൽ ഉറങ്ങുവാനുള്ള വട്ടം കൂട്ടുന്നതിനിടയിലാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്.

അതുപറയുമ്പോൾ ആ വാക്കുകളിൽ അവൾക്കു തന്നിലുള്ള വിശ്വാസം മുഴുവൻ അലിയിച്ചു ചേർത്തിട്ടുണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കി മനസ്സിലാക്കിയതിനാൽ ഹൃദയപൂർവ്വം അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചതല്ലാതെ അയാൾ മറുപടി ഒന്നും കൊടുത്തില്ല .

“ഈ കഴിഞ്ഞ ഒന്നരമാസത്തെ ചില രാത്രികളിൽ ഹോട്ടൽ മുറികളിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ എന്റെ ശരീരത്തിൽ എത്ര അവയവങ്ങൾ ബാക്കിയുണ്ടാകുമെന്നുപോലും ഞാൻ പേടിച്ചു പോകാറുണ്ട്…….”

അവളുടെ മനസ്സും ഓർമ്മകളും വീണ്ടും ഒന്നരമാസക്കാലത്തെ പിടിവിട്ടുപോയ ജീവിതത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണപ്പോൾ അയാൾ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം കാതോർത്തു.

“അനിമോൾ മാത്രം മതിയെന്നും അതുകൊണ്ട് അവൾക്ക് മൂന്നുവയസ്സുവരെയെങ്കിലും പാലുകൊടുക്കണമെന്നും അനിയേട്ടൻ എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു……

അതുകൊണ്ട് അടുത്തകാലംവരെ അവൾ പാൽ കുടിക്കുമായിരുന്നു ഈയടുത്ത കാലത്താണ് ചെന്നിനായകമൊക്കെ പരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മ ആ പരിപാടി നിർത്തിച്ചത് …….”

പറഞ്ഞതിനുശേഷം അയാൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോയെന്നു നോക്കിയതിനു ശേഷമാണ് അവൾ തുടർന്നത്.

” എന്നാലും ഇപ്പോഴും എന്നെ കണ്ടയുടനെ ഓടിവന്നു മടിയിലിരുന്നുകൊണ്ടു അവിടെയും ഇവിടെയുമൊക്കെ കടിക്കുകയും പിടിക്കുകയും തൊടുകയും തലോടുകയും ചെയ്താലെ അവൾക്ക് തൃപ്തിയാകൂ …..”

വീണ്ടും നിർത്തിയപ്പോഴും അവൾ എന്താണു പറഞ്ഞു വരുന്നതെന്നോ …..
എന്തിനാണ് തന്നോടിപ്പോൾ ഇതൊക്കെ പറയുന്നതെന്നും ഓർത്തുകൊണ്ടു അയാൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു…!