ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 16 3501

ഒന്നുപറയാം ഒറ്റവാക്കിൽ പറയാൻ പറ്റാതെ ആരൊക്കെയോയാണ് നിങ്ങളെനിക്കിപ്പോൾ….. രണ്ടുവർഷത്തിനുള്ളിൽ ഇന്നത്തെപ്പോലെ സംസാരിക്കുകയും ചിരിക്കുകയും അതുപോലെതന്നെ കരയുകയും ചെയ്തിരുന്ന വേറൊരു ദിവസം ഉണ്ടായിട്ടില്ല …….
നിങ്ങളെന്റെ ആരുമല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണോ ഞാനങ്ങനെ സ്വയം മറന്നു മാറിപ്പോയത്……..
അനിലേട്ടൻ പറഞിരുന്ന കാര്യത്തിനു ഞാൻ തയ്യാറാവാത്തതുകൊണ്ടു നിങ്ങൾക്ക് ചിലപ്പോൾ ഞാൻ ആരുമല്ലെന്നു തോന്നുന്നുണ്ടാകും പക്ഷെ എനിക്കങ്ങനെയല്ലാ കെട്ടോ……
എന്റെ മോൾ വളർന്നു വലുതാൽ അവളോടും ഞാൻ നിങ്ങളെക്കുറിച്ചു പറയും…..
ചെളിക്കുണ്ടിൽ പെട്ടുപോയ നിന്റെ അമ്മയെ അതിൽനിന്നും കാരകയറ്റിയത് ദൈവത്തെക്കാൾ വലിയൊരു മനുഷ്യനാണെന്നു……..
അതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുമ്പോൾ എനിക്കു സങ്കടവും വിഷമവും ഒക്കെയാകും ചിലപ്പോൾ വീണ്ടും ഞാൻ കരഞ്ഞുപോയെന്നും വരും അതുകൊണ്ട് അനിലേട്ടാ പ്ലീസ് ……
ഇങ്ങനെയൊന്നും എന്നോടിനി പറയല്ലേ…..”

പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മിഴികളുയർത്തിയപ്പോഴേക്കും അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിലുള്ള കുറ്റബോധംകൊണ്ടു അയാളുടെ മിഴികളും സജലങ്ങളായി തുടങ്ങിയിരുന്നു……!

“എന്നെയും ഇങ്ങനെ വിഷമിപ്പിക്കല്ലേ…..
മായയോട് എനിക്കൊരു ദേഷ്യവുമില്ലെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ……
എനിക്കതിനു സാധിക്കുകയുമില്ല….. ആരൊക്കെയോ ആണെന്ന് പറയുമ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ ആരാണെന്ന് പറയുന്നതു വരെ മായ എനിക്ക് അന്യതന്നെയല്ലേ …..
ഇനിയേതാനും മണിക്കൂറുകൾ കഴിയുമ്പോൾ ഞാനും മായയും രണ്ടു വഴിക്കു പിരിയുന്ന കാര്യം ഓർക്കാൻ പോലും എനിക്കു വയ്യ ……
അതുകൊനാണ് ഞാനിങ്ങനെ ഇടക്കിടെ പറഞ്ഞുപോകുന്നത്……
സോറി ….മായേ….
മായ പറഞ്ഞതുപോലെ തന്നെയാണ് എന്റെ കാര്യവും കഴിഞ്ഞ മുപ്പത്തിയഞ്ച് വർഷത്തിനിടയിൽ മായ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായ ഈ രണ്ടു ദിവസമാണ് ഇങ്ങിനെയും ഒരു ജീവിതമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നത്….. ഭക്ഷണം വിളമ്പി തരുന്നു…….
നിർബന്ധിച്ച് കഴിപ്പിക്കുന്നു…….
ശുശ്രൂഷിക്കുന്നു ……