ഒരു പ്രണയ കഥ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2186

“എന്റെ അമ്മ ഇപ്പോൾ അർജുനോട് എത്ര സ്നേഹത്തിൽ ആണ് സംസാരിച്ചത്… എന്നോട് മിണ്ടുക പോലും ഇല്ല….!”

അവൾ മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു… എനിക്ക് എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് സംശയം ആയി…

“അച്ചു.. കല്യാണത്തിന് പോകേണ്ടതല്ലേ? കരയല്ലേ പ്ലീസ്…..”

അത് കേട്ടപ്പോൾ അവൾ കണ്ണ് തുടച്ചു… എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു…

എനിക്ക് കൂടുതൽ അറിയണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്നാൽ ചോദിക്കാൻ എന്തോ ഒരു ഭയം…

ഞാൻ വണ്ടി മുൻപോട്ടു എടുത്തു… കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ..

“സോറി അർജുൻ.. കൈവിട്ടു പോയി…”

“ഹേ അതിനെന്താ? എന്റെ അച്ഛനെ ആലോചിച്ചാൽ ഞാൻ ഇപ്പോഴും കരയും…”

“ഉണ്ടായിട്ടും ഇല്ലാത്തതുപോലെ ആണെങ്കിൽ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടാണ് അർജുൻ…. പിന്നെ ഇഫ് യു ഡോണ്ട് മൈൻഡ്.. ഞാൻ അജു എന്ന് വിളിച്ചോട്ടെ? വീട്ടിൽ വിളിക്കുന്നത് പോലെ?”

“പിന്നെന്താ എന്ത് വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചോളൂ അച്ചു… “

അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

“ശരി അജു… “

“പിന്നെ.. അച്ചു.. ഇഷ്ടമില്ലാത്തവരെ നമ്മുക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഇഷ്ടപെടുത്താം കേട്ടോ….?”

“അതെങ്ങനെ അജു? എനിക്കെന്റെ അമ്മയുടെ സ്നേഹം ഒന്ന് അനുഭവിക്കാൻ കൊതി ആകുന്നു….”

അവൾ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ ഭാവത്തോടെ പറഞ്ഞു..

“അതിനൊക്കെ വഴി ഉണ്ട് അച്ചു.. നമ്മൾ ഫ്രെണ്ട്സ് അല്ലെ.. സമയം കിട്ടുമ്പോൾ നമ്മുക്ക് സംസാരിക്കാം…”

“ഇപ്പൊ പറ്റില്ലേ?”

“പറ്റും.. എന്നാലും ഈ സുന്ദര മുഖം അതും ഇതും പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു പിഴിയണ്ട എന്ന് കരുതി ആണ്… “

ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

അവളും ചിരിച്ചു…

ആ യാത്ര അങ്ങനെ നീണ്ടു.. 11 മണി ആയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവിടെ എത്തി.. എന്നെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു എങ്കിലും ഞാൻ പോയില്ല.. അത് ശരി അല്ലല്ലോ..

ഞാൻ വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്തു പുറത്തേക്കു നടന്നു.. ഒരു ചായ കുടിച്ചു ഇരുന്നു.. പിന്നെ മറ്റു ഡ്രൈവർമാരുടെ ഒപ്പം പോയി സംസാരിച്ചു ഇരുന്നു.

ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ സമയം ആയപ്പോൾ അവർ ഒക്കെ അകത്തേക്ക് പോയി.. ഞാൻ പോയില്ല. വിളിക്കാത്ത കല്യാണത്തിന് ഞാൻ പോകില്ല..

ഞാൻ കാറും ചാരി നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് അശ്വിനി അങ്ങോട്ടു വന്നത്..

“വാ അജു ഭക്ഷണം കഴിക്കാം…!”

“അയ്യേ.. ഞാൻ ഇല്ല…”

“അതെന്താ അജു? ഞാൻ അല്ലെ വിളിക്കുന്നത്?”

“ഏയ് എന്നാലും ഇല്ല.. വിളിക്കാത്ത കല്യാണം അല്ലെ.. ഞാൻ പുറത്തു നിന്ന് കഴിച്ചോളാം…”

അവൾ ഒരു നിമിഷം എന്നെ നോക്കി നിന്ന് തിരിച്ചു പോയി..

ഒരു പത്തു മിനുട് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും… പുറകിൽ നിന്നും ഒരാൾ എന്നെ വിളിച്ചു..

ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ സ്യുട് ഇട്ട ഒരാളും ഒപ്പം അശ്വിനിയും..

“വാ മോനെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം….”

അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു…

“അയ്യോ അങ്കിൾ വേണ്ട…”

ഞാൻ താഴ്മയോടെ പറഞ്ഞു..