ഞാൻ [Freya] 97

ഞാൻ ആ ഓവർ ടേക് ചെയ്തു നേരെ പോയത് ആ കാറിന്റെ മുന്നിലെ ഡ്രൈവറിന്റെ സീറ്റിന്റെ പുറം ഭാഗത്തേക്കാണ്. ആ വരവിന്റെ പവർ കാരണം നേരെ പോയി ബൈക് കാറിൽ ഇടിക്കുകയും ഞാൻ തെറിച്ചു കാറിന്റെ മറു സൈടിലേക് വീഴുകയും ചെയ്തു. ആ വീഴ്ചയിൽ പറ്റിയതാണ് ഈ ഒടിവും മുറിവുകളും. ഹെൽമെറ്റ് വച്ചത് കാരണം തലക്ക് ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല.

ഗോപാലേട്ടൻ കാർ വീടിന്റെ മുമ്പിൽ കൊണ്ട് വന്ന് നിർത്തി. ഞാൻ ഡോർ തുറന്നതും അച്ഛൻ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് താങ്ങി പിടിച്ച് കാറിൽ നിന്നും ഇറക്കി. കാറിന്റെ ശബ്‌ദം കേട്ടത് കൊണ്ടാണ് എന്ന് തോനുന്നു അമ്മ അപ്പോയെക്കും വാതിലും തുറന്ന് ഉമ്മറത്ത് എത്തിയിരുന്നു.

അമ്മയെ കണ്ടാൽ അറിയാം ഇത്രയും നേരം കരഞ്ഞോണ്ട് ഇരിക്കുകയാണന്ന്. കണ്ണൊക്കെ ആകെ കലങ്ങി ഇടക്ക് സാരിയുടെ തലപ്പ് കൊണ്ട് കണ്ണീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് ചിരിയെല്ലാം മാഞ്ഞ് ആകെ ക്ഷീണിച്ച ഒരവസ്ഥ അതാണ് അപ്പോൾ അമ്മയിൽ എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്. എന്നെ കണ്ടതും അമ്മയ്‌ക്ക ഒരശോസം വന്നതായും പെട്ടെന്ന് തന്നെ എന്റെ കോലം കണ്ട് അമ്മക്ക് വിഷമം വീണ്ടും കൂടുന്നതായും എനിക് മനസിലായി.

ക്രമാതീതമായി കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ വരാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ കൊക്കി നടക്കുന്നത് കണ്ടതും അമ്മ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് എന്നെ മറ്റേ സൈഡിൽ നിന്നും താങ്ങി. അമ്മ ഇപ്പോഴും കരയുക ആണ്, അമ്മയിൽ ഞാൻ കണ്ടിരുന്ന പ്രകാശം നഷ്ട്ട പെട്ട് പോയ പോലെ എനിക് തോന്നി.

അമ്മമാർ പിന്നെ അങ്ങനെ ആണല്ലോ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ചെയ്താലും മക്കൾക്‌ ഒരു വല്ലായ്കയോ അല്ലേൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായോ എന്നറിഞ്ഞാൽ ആ മനസ് വേദനിക്കാൻ തുടങ്ങും. പിന്നീട ഒരു മനസ്സമാധാനവും അവർക്കുണ്ടാവില്ല ആ നെഞ്ചം ആവലാതിയാൽ പിടച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. വേറെ ആരെക്കാളും ആ ഹൃദയം നീറി പുകയും. അതാണ് അമ്മ, നിർവചിക്കാൻ കഴിയാത്ത സ്നേഹ സാഗരം. എത്ര വേദനിപ്പിച്ചാലും കൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ഛ് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയുന്ന മനസിന്റെ ഉടമ.

അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ഞാൻ അറിയുക ആയിരുന്നു അമ്മക്ക് എന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ അതിരില്ലാത്ത അളവ്. ആ മനസിലെ എന്റെ സ്ഥാനം.

“ അമ്മ കരയാൻ മാത്രം ഒന്നും പറ്റിയിട്ടില്ല “. അമ്മയെ സമാധാനിപ്പിക്കാമെന്നോണം ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

“ ഒ.. ഒന്നും പറ്റാതേ ആണല്ലോ കയ്യിലും കാലിലും ബ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ടിരിക്കുന്നത് “. കണ്ണുകൾ തുടച്ചോൻഡ് അമ്മ പറഞ്ഞു.

“ അത് ചെറുതായി ഒന്ന് വീണ് കയ്യിന്റെയും കാലിന്റെയും എല്ല് പൊട്ടി അത്രയേയുള്ളൂ, ല്ലേടാ “. ഞാനെന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ എന്നെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. മിക്കവാറും ഇയാളെ ഞാനിന്ന് കൊല്ലും സഹിക്കുന്നതിലും ഒരു പരിധി ഇല്ലേ.

“ എല്ലോക്കേ പൊട്ടീട്ടുണ്ടോ ന്റെ ഇശോരാ “. അമ്മ ആവലാതിയോടെ പറഞ്ഞു

“ ഇനി മോൻ എന്തായാലും കുറച്ചു നാളത്തേക്ക് എവിടേക്കും പോകാതെ റൂമിൽ തന്നേ അടങ്ങി ഒതുങ്ങി കിടന്നോളും “. അച്ഛൻ. ഇയാളെ തലമണ്ട അടിച്ചങ്ങാട്ട് പൊട്ടിച്ചാലോ.

“ നിങ്ങൾ ഒന്ന് മിണ്ടാണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടോ മനുഷ്യ, അല്ലേലേ എന്റെ കൊച്ചിന് വയ്യ “. അമ്മയുടെ ആ ഡയലോഗിൽ അച്ഛന്റെ വായ അടഞ്ഞു. ഹോ സമാധാനം ആയി.

എന്നെ താങ്ങി പിടിച്ചു എന്റെ റൂമിൽ ബെഡിൽ കൊണ്ടു വന്ന് കിടത്തി.

ബെഡിൽ കിടക്കാൻ ഇട ഇണ്ടായില്ല അപ്പോളേക്കും എന്റെ പുന്നാര പെങ്ങൾ റൂമിൽ എത്തി.