?നന്ദുവേട്ടന്റെ സ്വന്തം ദേവൂട്ടി…[Demon king] 1472

ഞാൻ: അമ്മായി…… ഞാൻ ഇവിടെ ഇല്ലാത്തപ്പോ കൊറേയെണ്ണതിന്റെ തല പൊങ്ങിയല്ലോ…. ഡോ കെളവാ….. ഇവിടെ ആരൊക്കെ കയറണം എന്ന് താൻ എന്നെ പടിപ്പിക്കണ്ടാ….

എന്റെ ശബ്ദം അവിടെ പൊങ്ങി.

‘” നന്ദു……'”

അമ്മായിയുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു.

അമ്മായി: ഉണ്ണിയേട്ടൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാ… മോൻ കുറച്ചു നാൾ അവിടെ നിക്ക്…. ഓരോ ഇടത്തു എന്തൊക്കെ വാർത്തയാണ് കേൾക്കുന്നത്….

അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാതെ വേദനിച്ചു

ഞാൻ: എന്റെ അമ്മായി… ഞാൻ 48 ദിവസം ഒരു റൂമിൽ ഒറ്റക്ക് കിടന്നാണ് ഇവിടെ വന്നത്… എനിക്ക് ഒരു അസുഖവും ഇല്ല…. അതോർത്ത് നിങ്ങൾ പേടിക്കണ്ടാ….

അമ്മായി: നീ ഒന്നും പറയണ്ടാ… ബാഗ് എടുത്ത് അവിടേക്ക് പൊയ്ക്കോ…. ഭക്ഷണം അവിടെ എത്തിക്കാം….

അമ്മായി അതും പറഞ്ഞ് അകത്തേയ്ക്ക് പോയി…
കൂടെ എല്ലാവരും പോയി. അമ്മാവൻ എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച ശേഷം വാതിൽ അടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു. ആ നോട്ടത്തിൽ എന്തൊക്കയോ നേടിയ ഒരു പിശാചിന്റെ ഭാവം ആയിരുന്നു…

ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് തെരുവിലേയ്ക്ക് വലിചെറിയപ്പെട്ടവന്റെ അവസ്ഥയാണ് എനിക്ക് ഇപ്പോൾ… നെഞ്ചിൽ ഒരു ആയിരം ആണി കുത്തി ഇറങ്ങുന്ന പോലെ… കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം ധാരയായി ചാടുവാൻ തുടങ്ങി.

യാന്ത്രികമായി എന്റെ കാലുകൾ ഗെസ്റ്റ് ഹൗസിലേക്ക് പോയി.

അവിടെ മുഴുവൻ അടിച്ചു വൃത്തിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്…

ടേബിളിന്റെ മുകളിൽ ഒരു വലിയ പാത്രത്തിൽ വെള്ളം നിറച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നു…

ഞാൻ അവിടെ ഉള്ള കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.മനസ്സും ശരീരവും മരവിച്ച അവസ്ഥ…48 ദിവസം ഇവർക്ക് വേണ്ടി ആ ഒറ്റമുറിയിൽ കഴിഞ്ഞത് ഇവർ മറന്ന് പോയോ… അത്രക്ക് കൊതിച്ചല്ലേ… ഞാൻ ഓടി വന്നത്….

കണ്ണിൽ നിന്നും വീണ്ടും വെള്ളം വരുവാൻ തുടങ്ങി. ഇന്നുവരെ അമ്മായി എന്നോട് ഒന്ന് മുഖം കറുപ്പിച് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല… എന്താ അവർക്ക് പറ്റിയത്….

അല്ലാ… എന്റെ ദേവു എവടെ… അവൾക്കും എന്നെ പേടിയാണോ….

ഞാൻ പിന്നെയും കൊറേ ചിന്തിച്ചു കാടു കയറി.

അല്ല…. ഞാൻ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വേണ്ടാത്തത് ചിന്തിക്കുന്നത്…. അവർ പാവം…. പഴഞ്ചൻ അല്ലെ…. ഇനി ഒരു മാസം കൂടി അല്ലെ…. അവർക്ക് വേണ്ടി കിടക്കാം…. അല്ലാതെ എന്ത് ചെയ്യാൻ…..

എന്റെ മുഖത്തു ചെറിയ ചിരി വന്നു.