Love & War [പ്രണയരാജ] 365

ഇന്ന് ഡിസ്ച്ചാർജ് ആണ് , അച്ഛൻ്റെ കാറിൽ വീട്ടിലേക്കു യാത്രയാവുകയാണ്. കാറിൽ ഇരിക്കുമ്പോ… ഒരു വല്ലാത്ത വീർപ്പുമുട്ടൽ എന്താ എന്നൊന്നും അറിയില്ല പക്ഷെ, ഇരുത്തം ശരിയാവാത്ത പോലെ, പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ട കാല് വേദനയെടുക്കുന്നുമുണ്ട്. കാരണം എനിക്കിരികിൽ അവൾ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് , പാർവ്വതി.

അവളുടെ ദേഹത്ത് തട്ടാതിരിക്കാൻ ഞാൻ കഴിവതും പരിശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്, എങ്കിലും അവൾ എന്നോട് ചേർന്നിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. പെട്ടെന്ന് അച്ഛൻ സഡൻ ബെയ്ക്ക് ചവിട്ടിയതും ഞാൻ മുന്നോട്ടാഞ്ഞു. എന്നാൽ ആ സമയം തന്നെ പാർവ്വതിയുടെ കൈകൾ എൻ്റെ നെഞ്ചിൽ അമർന്നു. എന്നെ തടഞ്ഞു നിർത്തിയെങ്കിലും അവളുടെ തല മുൻ സീറ്റിൻ്റെ സൈഡിൽ തട്ടി.

മോളെ വല്ലോം… പറ്റിയോ…

അമ്മയുടെ വക എന്താ സ്നേഹപ്രകടനം

ഒന്നുമില്ല അമ്മേ…

ദേ…. മനുഷ്യാ…. ഒന്നു നോക്കി ഓടിക്ക്

രാധേ… ഞാനെന്തു ചെയ്യാനാ… ഈ ന്യൂജൻ  പിള്ളേരെ കൊണ്ട് തോറ്റു. എപ്പോ എവിടെയാ… വണ്ടി കൊണ്ടു വന്ന് തിരുക എന്നു പറയാൻ പറ്റില്ല.

പാറു അവളുടെ തലയുടെ പിൻഭാഗം ഉഴിയുന്നുണ്ടായിരിന്നു. നന്നായി വേദനയെടുത്തിട്ടുണ്ടാവാം. എന്നാലും ഞാൻ അത് ശ്രദ്ധിക്കാൻ പോയില്ല. അതു കണ്ട അമ്മ അവളെ മടിയിൽ കിടത്തി തല തടവി കൊടുക്കുന്നത് ഞാൻ നോക്കി. കുറ്റം പറയരുതല്ലൊ നല്ല അസൂയ തോന്നിയെനിക്ക്, അതാണ്.

കാറിൽ ചാരി കിടന്ന് പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ നോക്കി കിടന്നപ്പോ മനസിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു. ആ കൊച്ചു പാവാടക്കാരിയുടെ സുന്ദര മുഖം. ചിന്തകൾ പതിയെ കാടു കയറി. എനിക്കു പോവണം അവളെ. തേടി, പേരും നാടും ഒന്നും ഓർമ്മയില്ല. ഉണ്ണിമോളെ എന്നവളെ ചെറുപ്പത്തിൽ വിളിക്കാറുണ്ട്. പിന്നെ ആ കുഞ്ഞു മുഖം ഇന്നും ഓർമ്മയുണ്ട്.

ഇന്നവളെ കാണാൻ എങ്ങനെയുണ്ടാവും , എവിടായിരിക്കും അവൾ, വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവോ.. മറ്റാരെയെങ്കിലും പ്രണയിക്കുന്നുണ്ടാകുമോ…. അങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ലെങ്കിലോ…. അവളെ ഞാൻ സ്വന്തമാക്കും അതുറപ്പാ… ഒന്നു കാണാനെങ്കിലും കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ.

ഈ… മുറിവൊക്കെ,  ഒന്നുണങ്ങിയാൽ ഞാൻ വരും ഉണ്ണി മോളെ, നിൻ്റെ ഉണ്ണിയേട്ടൻ വരും . നിന്നെ തേടി ഞാൻ ഇറങ്ങും ,ഇത് സത്യം, സത്യം , സത്യം.

ഏട്ടാ…….

ആ വിളി തെല്ലു നീരസത്തോടെയാണ്  ഞാൻ കേട്ടത്. ഉണ്ണിമോളെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ അവൾ വീണ്ടും മതിലുകൾ തീർക്കുകയാണ്. ജീവിതത്തിൽ താലി ചരടിൻ്റെ ചതിയിലൂടെ അവൾ പാർവ്വതി ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ അതിരുകൾ തീർത്തു. ഇപ്പോ ചിന്തകളിൽ പോലും അവൾ അതിരുകൾ തീർക്കുകയാണ്.

ഞാൻ ചെയ്ത ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റ് നിന്നെ കുറച്ചു നാൾ പ്രണയിച്ചതാണ്. അതിന് നീ വേണ്ടുവോളം  തന്നു പാർവ്വതി. ചിന്തകളിലെങ്കിലും ഞാൻ അവളോടൊപ്പം ഒന്നു ജീവിച്ചു കൊള്ളട്ടെ, അതിനെങ്കിലും എന്നെ അനുവദിക്ക്.

ഏട്ടാ…..

എന്താ….

ദാ… മരുന്ന്

ദേഷ്യത്തോടെ അവളെ നോക്കിയപ്പോ , അതിലും ദേഷ്യത്തിൽ അവൾക്കു പിറകിൽ നിന്നും അമ്മയെന്നെ നോക്കുന്നു. ആ നോട്ടത്തിൽ ഞാനൊന്നു പതറിപ്പോയി, വേഗം അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും മരുന്നു വാങ്ങി കഴിച്ച ശേഷം ഞാൻ പതിയെ ചാരി കിടന്നു.ഞാൻ പതിയെ മയങ്ങി പോയിരുന്നു.

നീല പാവാടയും ബ്ലൗസും അണിഞ്ഞ ഒരു പത്തു വയസുകാരി. ഊഞ്ഞാൽ ആടുകയാണ്. ആ മുഖത്ത് സന്തോഷം അല തല്ലുന്നുണ്ട്. പെട്ടെന്ന് ആരെയോ കണ്ടതും കൂടുതൽ സന്തോഷത്തോടെ അവൾ ഊഞ്ഞാലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ഓടി വന്നു.