Jwala [Aadhi] 2271

എങ്കിലും, ആ വാക്കുകൾക്ക് ശേഷവും അവൾക്കെന്നോടുള്ള അടുപ്പത്തിനൊരു കുറവുമുണ്ടായില്ല.. സാധാരണയിൽ കൂടുതൽ അവളെന്നെ സ്നേഹിച്ചു. ഞാനവളെയും. സൗഹൃദം മാത്രമാണെങ്കിൽ എന്നോട് മിണ്ടിയാൽ മതിയെന്ന പതിവ് മറുപടി പറയാൻ അവൾക്ക് കഴിയില്ലായിരുന്നു എന്നോട്.

ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കൾക്കിടയിൽ ജ്വാലയെ വെറുമൊരു സുഹൃത്തായി കാണാനും എനിക്ക് കഴിയില്ലായിരുന്നു..

ജ്വാലക്കെന്തോ തിരക്കുള്ള ഒരു പകൽ ദിനത്തിലാണ് ഞാൻ ലോല വായിക്കുന്നത്.. പലരിൽ നിന്നും കേട്ടും, അറിഞ്ഞും അറിയാതെയാണെങ്കിൽ പോലും എനിക്ക് പപ്പേട്ടന്റെ ലോലയോട് പ്രിയമായിരുന്നു.. അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾക്കായി ഞാനത് അയച്ചുകൊടുത്തതും.

അന്നത് വായിച്ചു ജ്വാല, വെറുമൊരു സാധാ പെണ്ണായി എന്നോട് സംസാരിച്ചു.

” എങ്കിലും അയാളെന്ത് മനുഷ്യനാ? അവളെയങ്ങനെ സങ്കടപ്പെടുത്തണമായിരുന്നോ?? ”

ജ്വാലയുടെ വാക്കുകളിൽ, ലോലയോടുള്ള സ്നേഹം ഞാൻ കണ്ടറിഞ്ഞു. അന്നും ഞങ്ങൾ ഒരുപാട് ഡിബേറ്റ് ചെയ്തു.. ലോലയിൽ നിന്നും, പപ്പേട്ടനിൽ നിന്നുമിറങ്ങി ഇന്നത്തെ കാലത്തെ ബന്ധങ്ങളിലേക്കും, ജീവിതങ്ങളിലേക്കും ഞങ്ങൾ പോയി. അവസാനം അതെല്ലാം ഞങ്ങളുടെ ബന്ധത്തിൽ തിരിച്ചെത്തി.

അന്ന് ഞാൻ വീണ്ടുമവളോട് പറഞ്ഞു,

” ജ്വാല, ഭാവിയിൽ എന്താവുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. പറയുന്നത് സ്വാർത്ഥതയാണെന്നുമെനിക്കറിയാം. പക്ഷേ നീ എന്ത് മാജിക്കാണ് എന്നിൽ കാണിച്ചത്? ഒരിക്കലും മറ്റൊരാളോട് തോന്നാത്ത, പ്രത്യേകിച്ചും  മറ്റൊരു റിലേഷന്ഷിപ്പിലുള്ള ഒരാളോട് തോന്നാത്ത ഒരിഷ്ടം എങ്ങനെയാണ് എനിക്ക് നിന്നോട് തോന്നിയത്? ഇതിനു മാത്രം എന്ത് പ്രത്യേകതയാണ് പെണ്ണേ നിനക്കുള്ളത്? ഞാനിന്നേ വരെ കണ്ട മറ്റു പെൺകുട്ടികളിൽ നിന്നും നിന്നെ വ്യത്യസ്ഥമാക്കുന്നത് എന്താണ്? ”

പല്ലുകൾ മുഴുവൻ പുറത്തുകാണിച്ചുകൊണ്ടുള്ള പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു മറുപടി. പക്ഷേ ആ മുഖത്തു എന്നോടുള്ള ഇഷ്ടവും, നിസ്സഹായാവസ്ഥയും അലയടിക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു.

അവളെ നോക്കിയിരുന്നാൽ എനിക്കൊരുപക്ഷേ എന്നെത്തന്നെ മറക്കാൻ തോന്നിയേക്കും.. അതവളെ കൂടുതൽ വേദനിപ്പിക്കും.

” കഴിയില്ല ജ്വാല… നിനക്കൊപ്പം, നിന്റെ സന്തോഷങ്ങളിൽ ഇല്ലെങ്കിലും, സങ്കടങ്ങളിൽ കൂടെയുണ്ടാവുമെന്നു ഞാൻ വാക്കുതന്നതാണ്. പക്ഷേ അങ്ങനെ ചെയ്താൽ, ഞാനൊരു സ്വാർത്ഥനായിപ്പോവും. കഴിഞ്ഞു പോയ കുറേ നല്ല ഇന്നലെകൾ അതുമതി എനിക്ക് നിന്നെയോർക്കാൻ. നിന്റെയീ ചിരിയും കുസൃതിയുമാലോചിക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ നിറയുന്ന ഭാരമാണ് ജ്വാല നീ.. പക്ഷേ ഞാനിത്തവണ കരയില്ല. ഒരായിരം കരച്ചിലുകൾക്ക് മായ്ച്ചുകഴിയാൻ പറ്റാത്ത വിധം നീയും നിന്റെയീ കുഞ്ഞുമുഖവും എന്റെയുള്ളിലുണ്ട്. ആദ്യപ്രണയമാണല്ലോ സാധാരണ മറക്കാൻ കഴിയാത്തത്? ഒരുപക്ഷേ ഞാൻ വ്യത്യസ്തനാവും, തിരിച്ചു പറയാത്ത നിന്റെയീ സ്നേഹമാവുമെന്നെ ജീവിതത്തിൽ വേട്ടയാടുക. ശരിക്കും നിനക്കെന്നോട് പ്രണയമില്ലേ? നിന്റെ സ്നേഹത്തിനു മറ്റൊരര്ഥം ഞാൻ വെറുതെ കല്പിക്കുകയാണോ? അതോ നിനക്കൊരിക്കലും എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടാൻ കഴിയില്ലേ?? “