ഹരിചരിതം 3 [Aadhi] 1392

” തീരുമാനിച്ചില്ല, ലീവ് കിട്ടുമ്പോ വരും.. ”

അവൾ അനിയനെയും വിളിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അനിയൻ കുറച്ചു മുന്നിൽ ആയാണ് നടക്കുന്നത്.

” ഗൗരി…”

അവൾ ചോദ്യഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കി…

“ഒന്നുമില്ല… ഞാൻ പിന്നെ പറയാം.. “, ഞാനും വേഗം നടന്നു. അവളോട് കൂടെ ഉള്ളപ്പോൾ എന്തോ പറയാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ ഉള്ള ഫീലിംഗ് ആണ്. കുറെ സംസാരിക്കണം..കെട്ടിപിടിക്കണം ഉമ്മ വെക്കണം എന്നൊക്കെ തോന്നുന്നു. പക്ഷെ പ്രേമമാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാനും വയ്യ. അവൾ കാണാൻ സുന്ദരി ആണ്. നല്ല സ്വഭാവവും. എപ്പോഴും അവളുടെ കൂടെ കുറെ നേരം ഇരിക്കാൻ തോന്നും.

‘ എന്നിട്ട് നീ കോളേജിൽ പോവുമ്പോൾ അവളെ ഓർക്കാറുണ്ടോ?? ‘, കുറെ കാലം ആയി മിണ്ടാതിരുന്ന മനഃസാക്ഷി ആണ്.

‘ ആ.. നീ ജീവനോടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ? ഞാൻ വിചാരിച്ചു ചത്തു പോയെന്നു. ‘

‘ ചത്തൊന്നും പോവില്ലെടെ… നിന്റെ കൂടെയേ ഞാൻ ചാവൂ… അല്ല നീ ആരാ?? റോമിയോയോ?? അവിടെ ഒരാൾ, ഇവിടെ ഒരാൾ… ‘

‘ ഡാ നാറീ.. ശ്രീയെ പറ്റി അനാവശ്യം പറയരുത്. അവൾ എനിക്കങ്ങനെ ഒന്നുമല്ല. എൻ്റെ കൂട്ടുകാരി ആണ്, പെങ്ങളെ പോലെ ആണ്… ‘

‘ ആണോ?? ഉറപ്പാണോ?? ‘

‘ എന്നാൽ അവൾ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു വേറൊരാളുടെ കൂടെ പോവുന്നത് ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കിക്കേ… ‘

ഞാൻ ആലോചിച്ചു, മെറൂൺ പട്ടുസാരി ഒക്കെ ഉടുത്തു മണ്ഡപത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ശ്രീ… പക്ഷെ മനസ്സിൽ സന്തോഷം തോന്നുന്നതിനു പകരം ഒരു വിങ്ങലാണ്. സങ്കടം വരുന്ന പോലെ…

‘ പറ്റുന്നില്ലല്ലേ… അതാണ് പറഞ്ഞത്, അവളെ പെങ്ങളെ പോലെ ഒന്നുമല്ല കാണുന്നത് എന്ന്. നീ വേറെ ആരോട് വേണമെങ്കിലും പറഞ്ഞോ.. പക്ഷെ എപ്പോഴും കൂടെ ഉള്ള എന്നോട് നുണ പറയരുത് ‘

‘ അപ്പോ എനിക്ക് ശ്രീയോട് പ്രേമമാണെന്നാണോ??? ഏയ്…അല്ല. ‘

‘ പ്രേമം എന്നല്ല, എന്തോ ഉണ്ട്. അത് നീ കണ്ടുപിടിക്കണം. ‘

‘ അപ്പൊ ഗൗരിയോ ?? ‘

‘ അതും നീ കണ്ടുപിടിക്കണം ‘

‘ ഇതെന്ത് @#$%^ ?? ഇതൊക്കെ നിങ്ങളുടെ പണി അല്ലെ?? മനസ്സും മനഃസ്സാക്ഷിയും ഒക്കെ ചെയ്യേണ്ട പണി ?? ‘

‘ ഹഹഹ… ഞങ്ങൾക്ക് അതാണ് പണി എന്ന് ആരാ പറഞ്ഞത്?? അന്ന് ഗൗരിയെ ആദ്യം ആയി കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞെന്നും പറഞ്ഞു എന്നെ തെറി വിളിച്ചില്ലേ… ? കുറച്ചു അനുഭവിക്ക്… എന്നിട്ട് സമയം ആവുമ്പോൾ ഞാൻ പറയാം… ‘