അനാമികയുടെ കഥ 6 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 213

അത്രയും സമയം തമാശ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന അനാമിക പെട്ടന്ന് തന്നെ ഗൗരവം ആയപ്പോൾ ഗൗതം അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് സംശയഭാവത്തിൽ നോക്കി

“ഏട്ടന് എത്ര വയസായി”

“എന്താന്ന്…!!!!”

“ഏട്ടന് എത്ര വയസായി എന്ന്…”

“നീ കാര്യം പറയടി കുരിപ്പേ…”

“ഏട്ടൻ കല്യാണം കഴിക്കുന്നില്ലേ…”

അനാമികയുടെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ഗൗതം ആദ്യം ചെയ്തത് അടുക്കളയിലേക്ക് നോക്കുകയായിരുന്നു

“നീ എഴുന്നേറ്റേ… നമുക്ക് എന്റെ റൂമിൽ പോകാം, ഇനി ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ ശരിയാകില്ല ”

“അതെന്തിനാ….”

“പറയാം നീ എഴുന്നേൽക്ക് ”

ഗൗതം അനാമികയുടെ മറുപടിക്ക് കാത്തുനിൽക്കാതെ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചുകൊണ്ട് തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്ന്

“എന്താ അവിടെ ഇരുന്ന് പറഞ്ഞാൽ കുഴപ്പം”

മുറിയിലേക്ക് കയറിയതും ഇരിക്കാൻ പോലും സമയം കളയാതെ അവൾ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി

“അമ്മയെ ഒരു തരത്തിലാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞ് നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്, ഇനി നീ പറയുന്നത് കൂടി കേട്ടാൽ പിന്നെ എനിക്ക് സമാധാനം തരില്ല അതുകൊണ്ടാണ് അവിടെ ഇരുന്ന് സംസാരിക്കണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞത്”

“ആണോ… അതാദ്യം പറയണ്ടേ… ഇപ്പൊ ശരിയാക്കി തരാം, ലക്ഷ്മിയമ്മേ…. ”

അവൾ അവിടെ ഇരുന്ന് അടുക്കളയിലേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു കൂവി, അപ്പൊ തന്നെ ഗൗതം അവളുടെ വാ പൊത്തി

“പൊന്ന് മോളെ ചതിക്കല്ലേ…”

കുറച്ചു സമയം അവന്റെ കയ്യിൽ ഇരുന്ന് കുതറിയ അനാമിക ഒന്ന് ശാന്തമായപ്പോൾ അവൻ കൈ അവളുടെ വായിൽ നിന്നും പിൻവലിച്ചു

“ശരി, അപ്പൊ പറ എന്താ മോന്റെ ഉദ്ദേശം”

“എന്ത് ഉദ്ദേശം”

“ഏട്ടാ കളിക്കല്ലേ… പറ എന്താ കല്യാണം വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ് നടക്കുന്നത്… എന്തെങ്കിലും പ്രണയ പരാജയം? ”

“അതിന് കല്യാണം വേണ്ട എന്ന് ആര് പറഞ്ഞു, ഇപ്പൊ വേണ്ട എന്നെ പറഞ്ഞുള്ളു സമയം ആകുമ്പോൾ എല്ലാം നടക്കും, പിന്നെ പ്രണയം ഉണ്ടായിട്ട് വേണ്ടേ പരാജയപ്പെടാൻ”

“ഇനീപ്പോ എന്ന് സമയം ആകാനാ…, ഏട്ടാ ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ… കേട്ട് കഴിയുമ്പോൾ ദേഷ്യപ്പെടരുത്… ഞാൻ ഒരുപാട് ആലോചിച്ചു….ഏട്ടന് ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ മാത്രം സമ്മതിച്ചാൽ മതി”

അനാമികയുടെ മുഖത്തു അവൾ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യത്തിന്റെ ഗൗരവം നിഴലിച്ചു നിന്നു, അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഭയവും, ടെൻഷനും ഗൗതമും ശ്രദ്ധിച്ചു

“എന്താടാ… നീ പറ ”

“ഏട്ടാ അത്…”

“ആ… പോരട്ടെ… ”