അനാമികയുടെ കഥ 6 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 213

അവളെ ഒന്ന് ചൊടിപ്പിക്കുക എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു ഗൗതമിന്റെ ഉദ്ദേശം, ഗൗതം പറഞ്ഞത് കേട്ട് അനാമിക അവന്റെ അരികിലേക്ക് പാഞ്ഞു വന്നു.

“ദേ… വെറുതെ ആവശ്യമില്ലാത്തത് പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ ഏട്ടനാണെന്നൊന്നും നോക്കൂല്ല നല്ല ഇടി വച്ചു തരും ഞാൻ., ഏട്ടനെ വേണ്ടെന്ന് ഞാൻ എപ്പോഴാ പറഞ്ഞത്…”

കണ്ണുകൾ നിറച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അവനെ നോക്കി. ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞപ്പോൾ തമാശ കുറച്ചു അധികം ആയിപോയി എന്നവനും തോന്നി

“എന്താ അപ്പൂ ഇത്… എന്തിനാ അവളെ ചുമ്മാ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്…”

“നിങ്ങൾ അടുക്കളയിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ… ഈ വിഷമം ഒക്കെ ഞാൻ മാറ്റിക്കൊള്ളാം”

ലക്ഷ്മിയും സീതയും അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നപ്പോൾ ഗൗതം അനാമികക്ക് അരികിലേക്ക് എത്തി

“അയ്യേ…. എന്റെ കുറുമ്പി ഇത്രയേ ഉള്ളോ… ഞാൻ വെറുതെ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ… ഏട്ടനറിയാം മോൾക്ക് ഏട്ടനോടുള്ള സ്നേഹം എത്രത്തോളം ഉണ്ടെന്ന്…”

അനാമികയെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്നോണം ഗൗതമിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ ചുമലിനു നേരെ നീണ്ടു,

“എന്നെ തൊടണ്ട പോ…”

ഗൗതം അവളുടെ തോളിൽ കൈ വച്ചതും അവൾ കുതറി

“ഇങ്ങോട്ട് വാടി പെണ്ണെ… ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ… ഇനി എന്തിനാ ഈ പിണക്കം… ഞാൻ ഒരു സോറി പറഞ്ഞാൽ ഈ പിണക്കം മാറുമോ…”

“എന്നോട് സോറി ഒന്നും പറയണ്ട, എനിക്ക് പിണക്കവും ഇല്ല”

“പിന്നെ… അത് മുഖം കണ്ടാൽ അറിയാല്ലോ ”

“പോടാ ചേട്ടാ…വെറുതെ എന്നെ കരയിച്ചിട്ട്…”

“നീ എന്തിനാ ഈ മിണ്ടുമ്പോൾ കരയാൻ നിൽക്കുന്നത്,… കുറച്ചു കൂടി ഒക്കെ ഒന്ന് ബോൾഡ് ആകണ്ടേ…”

“ഞാൻ ബോൾഡ് ഒക്കെ ആണ്… പക്ഷെ ഏട്ടൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോ എനിക്ക് പെട്ടന്ന് വിഷമം വന്നു, എന്താന്ന് അറിയില്ല”

“ആ സാരല്ല… ഇനി ഞാൻ അങ്ങനെ പറയില്ല പോരെ”

“ഹ്മ്മ്…”

അനാമിക അവളുടെ പിണക്കം മറന്ന് ഗൗതമിനോട് ചേർന്നു നിന്നു,

“വാ ഇവിടെ ഇരിക്ക്, ചോദിക്കട്ടെ ”

ഗൗതം തനിക്കരികിൽ കിടന്ന സെറ്റിയിലേക്ക് ഇരുന്നു, അവന്റെ അരികിലായി അനാമികയും

“വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് എന്തായിരുന്നു പരിപാടി, പുറത്തൊന്നും പോയില്ലല്ലോ, മരുന്നെല്ലാം കൃത്യമായി കഴിച്ചില്ലേ”

“ഏട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് പോരെ…”

“ആ അത് മനസ്സിലായി, അനുസരണ കൂടിപ്പോയിട്ട് അടുക്കളയിൽ പോലും കയറി ഇല്ലല്ലേ എന്റെ പുന്നാര പെങ്ങൾ ”

“ഈ…”

“കിണിക്കല്ലെടി….”

“ആ അതൊക്കെ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ… എനിക്ക് വേറൊരു കാര്യം അറിയണം ”