അനാമികയുടെ കഥ 6 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 213

അവൾ പറഞ്ഞതിന് മറുപടി പറയാതെ ഗൗതം അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ആ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു, അവന്റെ കയ്യിലെ കെട്ട് കണ്ടപ്പോഴാണ് അവൾ അവന്റെ മുറിവിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നത്, ഏട്ടന്റെ അനിയത്തിയായി അവനോട് ചേർന്നിരിക്കുമ്പോൾ അവൾ മറ്റെല്ലാം മറക്കുകയായിരുന്നു

“ഏട്ടാ… വേദനയുണ്ടോ… ”

അനാമിക ഗൗതമിന്റെ മുറിഞ്ഞ കൈ തന്റെ കൈകളിൽ എടുത്ത് തലോടിക്കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി

“ഏയ്യ്… ഒന്നൂല്ല… പിന്നെ നീ ഏട്ടനോട് ക്ഷമിക്കണം ഇന്നലെ അറിയാതെയാണ് ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടത്… ”

“എന്താ ഏട്ടാ ഇങ്ങനെ… ഏട്ടൻ എന്നോടെന്തിനാ ക്ഷമ പറയുന്നത്… ഇന്നലെ പെട്ടന്നങ്ങനെ ഏട്ടൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സങ്കടം വന്നു എന്നുള്ളത് സത്യമാണ് പക്ഷെ ഏട്ടന്റെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും എല്ലാം എനിക്ക് മനസ്സിലാകും…. നമുക്കിനി അതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും സംസാരിക്കണ്ട., നമുക്ക് പറയാൻ വേറെ എന്തൊക്കെ ഉണ്ട്….”

ഗൗതം പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒരിക്കൽ കൂടി അവളെ ചേർത്ത് നിർത്തി, പിന്നെയും കുറച്ചു സമയം കൂടി അവർ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു ഇതിനിടയിൽ സീതയും അവർക്കൊപ്പം ചേർന്നു

ആശുപത്രിയിലെ ബില്ല് അടക്കാൻ പോയതായിരുന്നു രാഘവൻ, എന്നാൽ ബില്ലുകൾ എല്ലാ ഗൗതം അടച്ചു എന്ന മറുപടി ആണ് അയാൾക്ക് കിട്ടിയത്, അത് പ്രതീക്ഷിച്ചത് കൊണ്ട് അയാൾക്ക് വല്യ അത്ഭുതം ഒന്നും തോന്നിയില്ല, തന്നോട് അവന് ദേഷ്യമാണെങ്കിലും അനാമികയോട് അവന് സ്നേഹമാണ് എന്നുള്ളത് അയാളിൽ ഒരു ആശ്വാസം നൽകി

ആ ആശുപത്രി വരാന്തയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ അയാൾ സ്വന്തം കഴിഞ്ഞ കാലത്തെ പഴിക്കുകയായിരുന്നു, മുറിയുടെ മുന്നിൽ എത്തി ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കിയ അയാൾ കാണുന്നത് ഗൗതമിന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞിരുന്നു സംസാരിക്കുന്ന അനാമികയെയും അവർക്കരികിലായി ഇരുന്ന് അവരോടൊപ്പം സംസാരിക്കുന്ന സീതയെയും ആണ്,

കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഉണ്ടായ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന രാഘവൻ മുറിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറാതെ മുറിയുടെ  പുറത്തായി ഭിത്തിയോട് ചേർന്നു നിന്നു,

“മോളെ… ഉടനെ ഒരു ദിവസം വീട്ടിലേക്ക് വരണം കേട്ടോ… അമ്മ നിന്നെ കാണണം എന്ന് പറയുന്നുണ്ട് ”

“വരാം ഏട്ടാ… എനിക്കും അമ്മയെ കാണാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ട്,നാളെ തന്നെ വരാം… ”

“ഏയ്യ്… നാളെ വേണ്ട രണ്ട് ദിവസം എങ്ങും പോകാതെ വീട്ടിൽ ഇരുന്നോളണം…, പിന്നെ കൃത്യമായി മരുന്നും കഴിക്കണം… എന്നിട്ട് അടുത്ത ഞായറാഴ്ച വാ അപ്പൊ ഞാനും വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകും.,,, രണ്ട് ദിവസം കൂടി ഇവളെ എങ്ങും വിടാതെ വീട്ടിൽ തന്നെ ഇരുത്തിക്കോളണം ട്ടോ സീതമ്മേ. പറഞ്ഞാൽ കേട്ടില്ലെങ്കിൽ അന്ന് കൊടുത്തത് പോലെ ഒരെണ്ണം കൊടുത്തോ… ”

ഗൗതം പറഞ്ഞത് കെട്ട് അനാമിക കൊഞ്ഞനം കുത്തിയപ്പോൾ സീത ഇതെല്ലാം കെട്ട് പുഞ്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു,

“സീതമ്മേ അപ്പോ നിങ്ങൾക്ക് പോകാൻ സമയമായി, നിങ്ങളെ യാത്ര അയച്ചിട്ട് വേണം പോകാൻ എന്നുണ്ട് പക്ഷെ ഞാൻ ഇനി ഇവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാകില്ല അത്കൊണ്ട് ഞാൻ പോട്ടെ… പിന്നെ അനു വരുമ്പോ അവളുടെ കൂടെ സീതമ്മയും വരണം കേട്ടോ വീട്ടിലേക്ക്… ഞാനും അമ്മയും കാത്തിരിക്കും ”