അനാമികയുടെ കഥ 3 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 189

ഗൗതം ഐസിയുവിനു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ അവിടെ രാഘവനും സീതയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഗൗതമിനെ കണ്ടപ്പോൾ അവരുടെ മുഖത്തു അവരുടെ മകളെക്കുറിച്ചറിയാനുള്ള ആഗ്രഹം പ്രകടമായി

“നിങ്ങൾക്ക് മകളെ കയറി കാണാം കേട്ടോ… നഴ്സ് വിളിക്കും അപ്പൊ പോയാൽ മതി… പിന്നെ അവളോട് ഇപ്പൊ ഒന്നും ചോദിക്കരുത് അവളെ സംസാരിക്കാനും അനുവദിക്കരുത്… ”

“വളരെ നന്ദി ഡോക്ടർ”

പിന്നെയും രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അനാമികയെ വാർഡിലേക്ക് മാറ്റി, ഈ രണ്ടു ദിവസവും ഗൗതം അനാമികയെ കാണുകയും വിവരങ്ങൾ അന്വേഷിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു…

അനാമികയെ വാർഡിലേക്ക് മാറ്റിയ ദിവസവും ഒപി കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം അയാൾ അവളെ കാണുവാനായി വാർഡിലേക്ക് ചെന്നു.

കട്ടിലിൽ ചാരിയിരുന്ന് അമ്മ വായിലേക്ക് വച്ചു കൊടുക്കുന്ന ഓറഞ്ചിന്റെ അല്ലികൾ കഴിക്കുകയായിരുന്നു അനാമിക, ഗൗതമിനെ കണ്ടതും സീത ഇരുന്ന ഇടത്തു നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങി..

“ഏയ്‌… എഴുന്നേൽക്കണ്ട ഇരുന്നോളൂ… ഇപ്പൊ എങ്ങനെയുണ്ട് അനാമികാ… ”

“തലക്കൊരു ചെറിയ വേദന… വേറെ ഒന്നുമില്ല ”

“സംസാരിക്കുന്നതിനു ബുദ്ധിമുട്ടില്ലല്ലോ… ”

“ഇല്ല ഡോക്ടർ ”

“എനിക്ക് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ അറിയുവാനുണ്ട്… കുട്ടിക്ക് താല്പര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ മാത്രം പറഞ്ഞാൽ മതി… ”

ഗൗതം ചോദിക്കാൻ പോകുന്നത് എന്താണെന്ന് അനാമികക്ക് ആ സമയത്തു തന്നെ മാമസ്സിലായിരുന്നു,

“പറയാം ഡോക്ടർ…”

“എനിക്കിത് ചോദിക്കാനുള്ള അവകാശം ഇല്ല ഞാൻ തന്നെ ചികിത്സയ്ക്കുന്ന ഒരു ഡോക്ടർ മാത്രമാണ്,പക്ഷെ തന്നെ എനിക്ക് മുൻപരിചയം  ഉള്ളത് പോലെ ഒരു ഫീലിംഗ്, തന്നെക്കുറിച്ച്അറിഞ്ഞതൊന്നും സത്യമല്ല എന്നൊരു തോന്നൽ  എല്ലാം എനിക്ക് തന്റെ വായിൽ നിന്നും അറിയണം എന്നുണ്ട്, പറ്റുമെങ്കിൽ  ഒരു സുഹൃത്തായി കണ്ട് പറഞ്ഞാൽ മതി… ആരാണ് അരുൺ… എങ്ങനെയാണ് നിങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള പരിചയം… ”

ഗൗതമിന്റെ ചോദ്യം അനാമികയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർത്തി, അവൾ അമ്മയെ ഒരു വട്ടം നോക്കിക്കൊണ്ട് കഥ പറയാൻ തയാറായി

*********

അരുൺ, അവൻ എല്ലാവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരുന്നു, എല്ലാവരോടും ചിരിച്ച മുഖത്തോട് മാത്രം സംസാരിക്കുന്നവൻ, കോളേജിലെ എന്ത് പ്രശ്നത്തിനും പരിഹാരം കാണാൻ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നവൻ,

ഞാൻ അവനെ ആദ്യമായി കാണുന്നത് ഞങ്ങളുടെ ഫ്രഷേഴ്‌സ് ഡേയുടെ അന്നാണ്., കോളേജ് യൂണിയന്റെ പ്രധിനിധി ആയി ഒന്നാം വർഷ വിദ്യാർഥികളെ സ്വാഗതം ചെയ്യുവാനായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ആൾ… അവൻ അവന്റെ വാക്ചാതുര്യം കൊണ്ട് സദസ്സിനെ മുഴുവൻ കയ്യിൽ എടുത്തു… പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞ് അവൻ പിൻവാങ്ങുമ്പോൾ നിറഞ്ഞ കരഘോഷമാണ് അവന് വിട നൽകിയത്

അവൻ കോളേജിൽ നിറഞ്ഞ സാന്നിധ്യമായിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ എപ്പോഴും എന്റെ മുന്നിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ കൂട്ടുകാരോട് കാണിക്കുന്ന സ്നേഹം,  പെൺകുട്ടികളോട് കാണിക്കുന്ന ബഹുമാനം, കോളേജിൽ ഉണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങളിൽ കാണിക്കുന്ന ചങ്കൂറ്റം എല്ലാം എന്നിൽ അവനോട് ഒരു ആരാധന ഉളവാക്കാൻ കാരണങ്ങളായി…