അനാമികയുടെ കഥ 3 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 189

ഗൗതമിന്റെ നടപ്പിലെ വേഗതയും അയാളുടെ മുഖത്തെ പരിഭ്രാന്തിയും കണ്ട രാഘവന് ഗൗതം പറയുന്നത് പൂർണമായും സത്യമല്ല എന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നു

വീണ്ടും എന്തോ ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങിയ രാഘവനെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ഗൗതം ഐസിയുവിലേക്ക് നടന്നു

ഗൗതമിന്റെ വ്യാകുലതകളെ ആസ്ഥാനത്താക്കിക്കൊണ്ടു ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ നിഷ്കളങ്കമായി കിടന്നുറങ്ങുന്ന അനാമികയുടെ രൂപമാണ് അയാളെ ആ ഐസിയുവിൽ കാത്തിരുന്നത്

ഐസിയു വിൽ നിരീക്ഷണത്തിൽ കിടക്കുന്ന രോഗികൾക്ക് കാർഡിയാക് അറസ്റ്റ് ഉണ്ടാകുന്നത് ആദ്യമായല്ല, എന്നാലും അനാമികക്ക് അങ്ങനെ ഉണ്ടായി എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഗൗതമിന് സമാധാനത്തോടെ വീട്ടിൽ ഇരിക്കുവാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല

ഗൗതമും അപ്പോൾ അത് തന്നെയായിരുന്നു ആലോചിച്ചത്

‘ഈ കുട്ടി വന്നപ്പോൾ മുതൽ അവളിലേക്ക് തന്നെ എന്തൊക്കെയോ വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്നത് പോലെ ഒരു തോന്നൽ… ഇവൾ എന്റെ ആരോ ആണെന്നുള്ള തോന്നൽ… അതെന്താണെന്ന് മാത്രം മനസ്സിലാകുന്നില്ല… ആ തോന്നലിന്റെ ഫലമായിട്ടല്ലേ ഈ രാത്രിയിൽ താൻ ഇപ്പോൾ ഈ ഐസിയു വിൽ നിൽക്കുന്നത്… ‘

ഡ്യൂട്ടിയിൽ അല്ലാത്ത സമയത്ത് ഗൗതം ഐസിയു വിൽ ഗൗതം നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് നേഴ്സ് അയാൾക്കരികിലേക്ക് വന്നു

“ഡോക്ടർ…  ഇപ്പോൾ ഇവിടെ…? ”

“ഏയ്യ്… ഒന്നുമില്ല… അനാമികക്ക്  എങ്ങനെ ഉണ്ട് എന്നറിയാൻ… ”

“ഡോക്ടർ വിളിച്ചപ്പോൾ പറഞ്ഞിരുന്നതല്ലേ പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല ആ കുട്ടി ഓക്കേ ആണെന്ന്… ”

“എന്നാലും വീട്ടിൽ ഇരുന്നിട്ട് ഒരു സമാധാനം കിട്ടിയില്ല ”

ഗൗതം നല്ല ഒരു ഡോക്ടർ ആണെങ്കിലും ഒരിക്കൽപോലും മറ്റൊരു രോഗിയുടെയും സുഖവിവരങ്ങൾ വിളിച്ചു അന്വേഷിക്കുകയോ ഇങ്ങനെ  ഒരു കാര്യത്തിന് അയാൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വരികയോ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നുള്ളത് ആ നഴ്സിന്റെ മുഖത്തൊരു ആശ്ചര്യമായി അവസാനിച്ചു

ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന അനാമികയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒരിക്കൽക്കൂടി നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാൾ പുറത്തേക്ക് നടന്നു

ഗൗതം തിരികെ വരുന്നതും കാത്ത് രാഘവനും സീതയും അക്ഷമരായി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു

ഐസിയുവിലേക്കു പോകുന്ന സമയത്ത് ഗൗതമിന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന ആകുലത ഇപ്പോൾ ഇല്ലാത്തത് അവർക്കൊരു സമാധാനം നൽകി

“പേടിക്കണ്ട കേട്ടോ… നിങ്ങളുടെ മകൾക്ക് കുഴപ്പങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല… അധികം വൈകാതെ തന്നെ അവളെ വാർഡിലേക്ക് മാറ്റാൻ പറ്റും എന്നാണ് ഞാൻ കരുതുന്നത്… ”

ഗൗതമിന്റെ വാക്കുകൾ അവർക്കൊരു പുതുജീവൻ നൽകി.

“ഡോക്ടർ…”

പുറത്തേക്ക് നടക്കാനൊരുങ്ങിയ ഗൗതം പിന്നിൽ നിന്നും രാഘവൻ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത്