ഒരു നിമിഷം അവൾക്ക് ശ്വാസം ലഭിക്കാത്തതു പോലെ ശ്വാസത്തിനായവൾ പിടയാൻ തുടങ്ങി. CMR റീഡിംഗ് വേരിയേഷൻ്റെ കാരണമായി അലാറം മുഴങ്ങി. ആ ശബ്ദം കേട്ടു വന്ന നെഴ്സ് ,ഡോക്ടർ എന്നുറക്കെ വിളിച്ചു.ആ ഐസിയു ഉള്ളിൽ നടക്കുന്നതൊന്നും അറിയാതെ  വെളിയിൽ രണ്ടുപേർ ഊണും ഉറക്കവും ഒഴിച്ച് കാത്തിരിക്കുകയാണ് തങ്ങളുടെ മകളുടെ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ചു വരവിനായി…

ആ സമയത്തും രാഘവന്റെ ചിന്തകൾ തന്റെ കഴിഞ്ഞ കാലത്തിലേക്ക് ഒരു തിരിഞ്ഞുനോട്ടം നടത്തി,

തന്റെ കുത്തഴിഞ്ഞ ജീവിതകാലത്തിൽ താൻ ചെയ്ത തെറ്റുകളുടെ ഫലമാണോ ഇപ്പൊ താൻ അനുഭവിക്കുന്നത് എന്നൊരു ചിന്ത അയാളുടെ ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊങ്ങി…

തിരിച്ചറിവ് ഇല്ലാത്ത കാലങ്ങളിൽ താൻ ഒരുപാട് തെറ്റുകൾ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അതിൽ അവസാനത്തേതായിരുന്നു സീതയുമായുള്ള കല്യാണം പോലും.

വെറും സമ്പത്ത് നോക്കിയാണ് താൻ സീതയെ കല്യാണം കഴിച്ചത് എന്നാൽ താൻ ചെയ്ത തെറ്റുകൾ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും തന്റെ ബിസിനസ്സുകളും സമ്പത്തും എല്ലാം തകർന്ന അവസ്ഥയിലും തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാതെ തനിക്ക് താങ്ങും തണലുമായി നിന്ന സീത സ്നേഹം കൊണ്ട് തന്നെ തോൽപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. സ്നേഹം എന്താണെന്ന് അവളിൽ നിന്നുമാണ് താൻ അറിഞ്ഞത്,  അന്ന് മുതൽ താൻ ഒരു പുതിയ ആളായിരുന്നു.

അനു ജനിച്ച നാൾ മുതൽ അവൾക്കൊരു മാതൃക ആയിരിക്കാൻ താൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചിരുന്നു. എന്നിട്ടും തനിക്കെവിടെ ആണ് തെറ്റിയത്

കഴിഞ്ഞ കാലത്തെക്കുറിച്ചോർത്ത കുറ്റബോധം കൊണ്ടോ മകളുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചോർത്ത ദുഃഖഭാരം കൊണ്ടോ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി, നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് നോക്കിയ അയാൾ കാണുന്നത് ആ ഇടനാഴിയുടെ അറ്റത്ത് നിന്നും ഒരാൾ  വേഗതയിൽ അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്ന് വരുന്നതാണ്. പോകെ പോകെ അയാളുടെ മുഖം ഡോക്ടർ ഗൗതമിന്റേതായി മാറി

ഗൗതമിനെ കണ്ടതും രാഘവൻ ഇരുന്ന ഇടത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു, അയ്യാളുടെ തോളിൽ ചാരി മയങ്ങിയിരുന്ന സീതയും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു

“ഡോക്ടർ എന്റെ മോൾ… ”

രാഘവനെയും സീതയെയും കടന്ന് ഐസിയു വിലേക്കു നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയ ഗൗതമിനെ തടഞ്ഞു നിർത്തിയാണ് രാഘവൻ അത് ചോദിച്ചത്

“സമാധാനത്തോടെ ഇരിക്കൂ മിസ്റ്റർ രാഘവൻ… നിങ്ങളുടെ മകൾക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല ”

ഐസിയു വിന് ഉള്ളിൽ നിന്നും അറിഞ്ഞ വാർത്ത അത്ര നല്ലതല്ലെങ്കിലും രാഘവനെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞാശ്വസിപ്പിക്കാനാണ് ഗൗതമിന് അപ്പോൾ തോന്നിയത്