“എന്റെ കിച്ചു സത്യം പറ നീ ഇതിന് മുന്നെ ഗോവയിൽ വന്നിട്ടുണ്ടോ??”
ഞാൻ തളർന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചിട്ടും ഒരു കൂസലും ഇല്ലാതെ പട നയിക്കുന്ന വീരാളിയെ പോലെ മുനിൽ ഞെളിഞ്ഞു നടക്കുകയാണ് ആശാൻ…“എന്റെ പൊന്ന് ലാലു ഞാൻ അപ്പോഴേ പറഞ്ഞില്ലേ ഈ വേട്ടാവളിയന്റെ വർത്താനം കേട്ട് ഇറങ്ങി പുറപ്പെടേണ്ട ന്ന്, മര്യാദയ്ക്ക് ആ ഒയോ ബുക്ക്‌ ചെയ്ത മതിയായിരുന്നു…… ഇതിപ്പോ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയായി”
ഗൗതു ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് കൊടുക്കാൻ മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, കാരണം ഞാനാണല്ലോ ഈ വേട്ടാവളിയന്റെ വാക്കും കേട്ട് ഈ ട്രിപ്പ്‌ ഓൺ ആക്കാൻ മുനിൽ നിന്നത്…

 

 

ഞാൻ ലാലു…….. ഉദ്യാന നഗരം എന്നറിയപ്പെടുന്ന നമ്മൾ മലയാളികളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ബാംഗ്ലൂർ നഗരത്തിലെ ഒരു പ്രമുഖ എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിൽ രണ്ടാം വർഷ വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. എഞ്ചിനീയറിംഗിനോടുള്ള താല്പര്യം കൊണ്ടൊന്നും വന്നു ചേർന്നതല്ല, പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എഞ്ചിനീയറിംഗ് ചേർന്നാൽ ഇഷ്ടമുള്ള സ്ഥലത്ത് ഇഷ്ടമുള്ള കോളേജിൽ ചേരാനുള്ള അനുമതി അച്ഛൻ തന്നപ്പോൾ ആ വാഗ്‌ദാനത്തിൽ വീണുപോയ ഒരു പാവം ഹതഭാഗ്യൻ…
പക്ഷെ അങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഈ രണ്ട് പഹയന്മാരും എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു വന്നത്, ഇതുവരെയുള്ള ബാംഗ്ലൂർ ജീവിതത്തിൽ എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സമ്പാദ്യം…

 

കിച്ചു എന്ന് ചുരുക്കി വിളിക്കുന്ന കൃഷ്ണജിത്തും ഗൗതു എന്ന ഗൗതമും….. ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും ഒരേ ക്ലാസ്സിലാണ്, അതിലുപരി ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഒരു 2bhk റൂം എടുത്ത് അലമ്പി ജീവിക്കുന്നു…

 

അങ്ങനെ ഇരിക്കെയാണ് മൂന്നാം സെമസ്റ്റർ പരീക്ഷയോട് അനുബന്ധിച്ച് കോളേജിൽ നിന്ന് സ്റ്റഡി ലീവ് തന്നത്, പൊതുവെ ക്ലാസുള്ള സമയത്ത് ക്ലാസ്സിൽ കയറാതെ റൂമിൽ ഇരുന്നിരുന്ന ഞങ്ങൾക്ക് പക്ഷെ സ്റ്റഡി ലീവ് ആയതോടെ റൂമിൽ ഇരുന്ന് ബോറടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു…….. അപ്പോഴാണ് കിച്ചുവിന്റെ വക അവൻ പ്ലസ് ടുവിന് പഠിക്കുമ്പോൾ ഗോവയിൽ വന്നത്തിന്റെ വീമ്പു കേൾക്കുന്നത്, പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല നേരെ ബാഗും പാക്ക് ചെയ്ത് ഇറങ്ങിയതാണ്…

 

കൂട്ടത്തിൽ കുറച്ചെങ്കിലും പക്വത ഉള്ളത് ഗൗതുവിനാണ് എന്നാണ് എന്റെ ഒരിത്, അവൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞിരുന്നു ഒയോ റൂം ബുക്ക്‌ ചെയ്യാം എന്നൊക്കെ….. പക്ഷെ അപ്പോഴാണ് നമ്മുടെ കിച്ചൂന്റെ ഒടുക്കത്തെ മെയിൻ അവൽ, അവൻ കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം വന്നപ്പോൾ നിന്ന ഒരു റിസോർട്ട് ഉണ്ട് പൊളി സെറ്റപ്പ് ആണ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ പാവം ഞാൻ അതിൽ വീണുപോയി…