ആദിത്യഹൃദയം 5 [Akhil] 759

എല്ലാവരും ആയുധധാരികൾ …..

ആ കൊട്ടാരത്തിലെ വലിയ ഹാളിൽ സ്വർണംകൊണ്ട്  നിർമിച്ച ഇരുപ്പിടം …

അതിൽ കറുത്ത വസ്ത്രം ധരിച്ച ഒരാൾ ഇരിക്കുന്നു….

അയാളുടെ വിരലുകളിൽ രത്നങ്ങൾ പതിപ്പിച വിലപിടിപ്പുള്ള  മോതിരങ്ങൾ ……

അയാൾക്ക് ചുറ്റും ഇരുപതോളം കാവൽക്കാർ …..

പെട്ടന്ന് ആ വലിയ ഹാളിൻ്റെ  വാതിൽ തുറന്നു ….

ഹാളിലേക്ക്  കാവൽക്കാർ ഒരാളെ ബന്ധിച്ചു കൊണ്ടുവന്ന് അയാളുടെ മുൻപിൽ നിർത്തി …..

ബന്ധിക്കപ്പെട്ടവൻ ആ ഇരുപ്പിടത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന വ്യക്തിയെ പേടിയോടെ നോക്കി ….

അയാൾ പതിയെ തൻ്റെ ഇരുപ്പിടത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു …

പതുക്കെ കൈകാലുകൾ നിവർത്തി ….

തൻ്റെ കൈകൾ ഇരുഭാഗത്തേക്കും നിവർത്തി താഴേക്ക് പിടിച്ചു …

വേഗം തന്നെ അയാളുടെ കാവൽക്കാർ ….

അയാൾ ഉടുത്തിരിക്കുന്ന മേൽവസ്ത്രം അയാളുടെ ദേഹത്തുനിന്നും ഊരിയെടുത്തു ….

അതോടെ അയാളുടെ ദേഹത്ത് പച്ചകുത്തിയിരിക്കുന്ന  അടയാളങ്ങൾ തെളിയാൻ തുടങ്ങി …

അയാളുടെ പുറകുവശത്ത് … പതിനഞ്ചോളം അടയാളത്തിൽ പച്ചകുത്തിയിരിക്കുന്നു …

അതേപോലെ അയാളുടെ ദേഹത്ത് കുറെ മുറിവുകളുടെ പാടുകളും തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു ….

അയാളുടെ ചുറ്റുമുളവർപോലും അയാളെ പേടിയോടെ നോക്കിനിൽക്കുന്നു …..

അയാൾ പതിയെ നടന്നു ആ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടവൻ്റെ അടുത്തെത്തി …..

അപ്പോൾ അവനെ ബന്ധിയാക്കികൊണ്ടുവന്ന കാവൽക്കാർ ആ വ്യക്തിയോട് ….

“””മാസ്റ്റർ ….. ഇവനാണ് ആ  ‘ജെനിൻ’ …..

നമ്മുടെ കാര്യങ്ങൾ ചോർത്തികൊടുക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചത് ….””””

‘ജെനിൻ’  വേഗം തന്നെ മാസ്റ്ററുടെ കാലിലേക്ക് വീണു ……

അവൻ പേടിയോടെ തൻ്റെ ജീവനുവേണ്ടി കെഞ്ചി അപേക്ഷിച്ചു ……

“””” മാസ്റ്റർ എന്നെ  കൊല്ലരുത് …..

എനിക്ക് ,,,,എനിക്ക് ഒരു തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി ….

എന്നോട് ക്ഷേമികണം ……മാസ്റ്റർ ….”””””

“””” ശരി …..നിന്നോട് ഞാൻ ക്ഷേമിച്ചിരിക്കുന്നു …..””””