💮 ഗൗരീശങ്കരം 10💮 [Sai] 1884

 

രാത്രി ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം ചേട്ടനും ചേച്ചിയും അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയി. വീണ്ടും മനുവും അമ്മയും മാത്രമായി.

 

 

 

 

 

 

വീടിൻ്റെ കോലായിൽ അമ്മയുടെ മടിയിൽ തല ചായ്ച്ച് മനു കിടന്നു. അമ്മ പതിയെ മനുവിൻ്റെ തലയിൽ മസാജ് ചെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്നു.

 

മനു……. നീ പുതിയേടത്ത് പോയിരുന്നോ….?

 

ആം…….😶

 

നന്നായി…… അവർക്കും അതൊരു ആശ്വാസമായിട്ടുണ്ടാവും…..😔😔

 

ആം……….

 

മോനിപ്പോഴും ശ്രീക്കുട്ടിയെ മറന്നിട്ടില്ലലേ…….🙄

 

മനു ഒന്നും പറയാതെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അമ്മയെ നോക്കിയിരുന്നു.

 

 

 

 

 

 

മോനൂ….. മറക്കണം എന്ന് പറയുന്നില്ല…. പക്ഷേ ഓർമ്മകൾ ഒരിക്കലും നമ്മെ തളർത്താൻ അനുവദിക്കരുത്.

**************************************

 

 

 

 

 

ഓർമ്മകൾ കാലത്തിൻ്റെ വല്ലാത്ത ഒരു സൃഷ്ടിയാണ്. ചിലപ്പോൾ ഒരേ ഓർമ്മകൾ തന്നെ നമ്മളെ ദുർബലനും ശക്തനും ഭ്രാന്തനുമാക്കും.

 

മനു ഈ മൂന്ന് അവസ്ഥയിലും കൂടി കടന്നു പോയി….. അവൻ പോലുമറിയാതെ……

 

എല്ലാത്തിൻ്റയും തുടക്കം അവിടെ നിന്നാണ്……..

 

ഗാർഡൻ സിറ്റിയിൽ നിന്ന്………

 

 

 

 

 

ഡിഗ്രീ റിസൾട്ട് വന്നത് ഏവരേയും ദുഃഖത്തിൽ ആഴ്ത്തി കൊണ്ടാണ്.

 

95% മാർക്കോടെ ദേവൻ യൂണിവേഴ്സിറ്റി റാങ്ക് ഹോൾഡർ ആയിട്ടും സന്തോഷിക്കേണ്ട മുഖങ്ങളിലൊക്കെ വേദന മാത്രം.

 

 

 

 

 

ദേവൻ്റെ അമ്മ തിരക്കുകളുടെ ലോകത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടിരുന്നു. കണ്ണീരണിഞ്ഞ് നിൽക്കാൻ അവർക്ക് സമയമില്ല. ഭർത്താവിനാൽ നട്ടു വളർത്തി വലുതാക്കിയ ഒരു പ്രസ്ഥാനത്തെ താങ്ങി നിർത്തേണ്ടതുണ്ട്.

 

നന്ദുവിൻ്റെ അവസ്ഥ കൂടുതൽ മോശം ആവുകയായിരുന്നു.

 

അപകടത്തിന് ശേഷം ഒരു മാസത്തോളം ദേവൻ തിരികെ വരും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ അവൾ കാത്തിരുന്നു. എന്നത്തേയും പോലെ അവൾ ഓരോ ദിവസവും അവന് കവിതകളെഴുതി. ഒടുവിൽ ഒരു നാൾ….. അവൻ തിരിച്ചു വരാത്ത ദൂരത്തിലേക്ക് പോയെന്ന് മനസ്സ് അംഗീകരിച്ച നാൾ അവൾ മൗനത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചു. ആഴ്ച്ചകളോളം……… ഒടുവിൽ ഭ്രാന്തിൻ്റെ വിത്തുകൾ മുളച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു നാൾ ആരോടും പറയാതെ ആ കുടുംബം ഒന്നാകെ ഒളിച്ചു പോയി.

 

കുറച്ച് നാൾ എല്ലാവരും അവരെ അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും ഒരു കാൽപ്പാട് പോലും ശേഷിപ്പിക്കാതെ മറഞ്ഞു നിന്ന അവരെ കണ്ടെത്താനായില്ല. പതിയെ അവരും വിസ്മൃതിയിലായി.

 

 

 

 

 

 

 

 

റിസൾട്ട് വന്ന് രണ്ട് മാസത്തിന് ശേഷം മനു ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് വണ്ടി കയറി….. കൂടെ ശ്രീക്കുട്ടിയും…..