സുൽത്വാൻ 6 [ജിബ്രീൽ] 441

“ഇത് ഷാനുവിന്റെ നമ്പർ അല്ലെ ”

“അതെ ”

“അവന്റെടുത്ത് ഫോൺ കൊടുക്ക് ”

“അവൻ ഉറങ്ങാണ് ”

“അതിനെന്താ താൻ ഫോൺ കൊടുക്കടോ ”

“ഉറങ്ങുന്നയാൾക്കെങ്ങനെയാണ് ഫോൺ കൊടുക്കാ ” ഹുദൈഫ് തന്റെ ശാന്തത കൈവിടാതെ ചോദിച്ചു

“എണീപ്പിച്ചിട്ട് കൊടുക്ക് ” ഷാനുവിന് ഫോൺ കൊടുക്കാത്തതിന്റെ ദേശ്യവും അവനെന്തോ സംഭവിച്ചു എന്നുള്ള പേടിയും കാരണം അവൾ അലറി

“ഉറക്കത്തിൽനിന്നെണിപ്പിക്കുന്നതവന് ഇഷ്ടമല്ല. കാര്യം എന്നോടു പറഞ്ഞ അവൻ എണീക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം ”

“സത്യം പറഞ്ഞോ …….. നീ അവനെ എന്താ ചെയ്തെ …… കൊന്നോ നീ …… ” അവൻ ഷാനുവിനു ഫോൺ കൈമാറാത്തതു കൊണ്ട് അവൻ ഷാനുവിനെ അപായപെടുത്തിയിരിക്കും എന്നുറപ്പിച്ച അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറാൻ തുടങ്ങി

ഇതു കേട്ടതും ജിത്തു പൊട്ടി പൊട്ടി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി

അവന്റെ ചിരി കേട്ടതും അവൾക്ക് ദേശ്യം ഇരട്ടിച്ചു “അവനെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ ………”

അവൾ പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനു മുമ്പേ

“എന്താടാ …വെറുതെ ചിരിക്കുന്നെ ” എന്നു ചോദിചെഴുന്നേറ്റ ഷാനുവിന്റെ ശബ്ദമവൾ ഫോണിൽ കേട്ടു  അവൾക്കത് കേട്ടതും പകുതി അശ്വാസമായി

“ഏതോ ഒരുത്തി ഫോൺ വിളിച്ചു നിന്നെ ഞാൻ കൊന്നോന്ന് ചോദിച്ചു കരയുന്നു ” ജിത്തു ചിരിച്ചുകൊണ്ടു തന്നെ ഫോണവന് കൈമാറി

“ ഹലോ ആരാ ?” ഫോണിലെ സേവ് ചെയ്യാത്ത നമ്പറു കണ്ടയവൻ ചോദിച്ചു

“ഞാനാ ………റാഹി ” ദേശ്യമെല്ലാം കുറഞ്ഞയവൾ ശാന്തമായി മൊഴിഞ്ഞു

“എന്തേ …….”

“ഞാനത് ….. ഒരു സ്വപ്നം………… നീ ഇപ്പോ എവിടയാ ……നിനക്ക് കൊഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ ” പെട്ടന്നുത്തരമൊന്നും കിട്ടാത്തവൾ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു

“എനിക്ക് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല ” അവനൊന്നും മനസ്സിലാകാത്തതു കൊണ്ട് അവളുടെ അവനവസാനത്തെ ചോദ്യത്തിനുത്തരം പറഞ്ഞു

എന്നാ ശരിയെന്നു പറഞ്ഞവൾ പെട്ടന്നു ഫോൺ കട്ടാക്കി