സതി [ദേവദേവൻ] 57

ഒരുനാൾ പള്ളിയിൽ വെച്ച് കണ്ടതാണ് അവളെ . കണ്ടനാൾ മുതൽ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു . ഇവൾ എന്റെയാവണം എന്ന് . പിന്നെ അതിനു വേണ്ടിയുള്ള കഷ്ടപ്പാടുകൾ  .

ഒടുവിൽ എന്റെയായി തീർന്നപ്പോൾ ആർക്കും ഒന്നിനും വിട്ടുകൊടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല .

വീട്ടിൽ കേറ്റത്തില്ലെന്ന് അപ്പച്ചനും പറഞ്ഞതോടെ ഒറ്റക്ക് താമസിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു .

ആരുടെ മുന്നിലും തലതാഴ്ത്തില്ല . അഭിമാനത്തോടെ എന്റെ പെണ്ണിനേയും
കൊണ്ട് ജീവിക്കും .

ആ ഒരു വാക്ക് മാത്രമേ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു . ആ വാക്കിന്റെ ബലത്തിലാണ് പിന്നെ ജീവിച്ചു തുടങ്ങിയത് .

ചെറിയൊരു ജോലിയിൽ നിന്നും തുടങ്ങി .ജീവിതം പടുത്തുയർത്തുന്നതിനിടയിലും അവൾക്കായി ഞാൻ അളവില്ലാത്ത പ്രണയം നൽകുമായിരുന്നു .
പരസ്പരം പിണങ്ങിയും ഇണങ്ങിയും ജീവിതം ആസ്വാദ്യമാക്കി ഞങ്ങൾ .

” എല്ലാം ഇട്ടെറിഞ്ഞേച്ചു വന്നതാ അവൾ .അവളെ കരയിക്കല്ലേടാ ”
പറയുമ്പോൾ അവൾ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു . സ്റ്റെല്ല . അവൾക്ക് ആകെയുള്ളൊരു കൂടെപ്പിറപ്പ് .

“കരയല്ലേ . എന്റെ ആനമ്മയല്ലേ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാന്നേ ”
അതൊരു വാഗ്ദാനം മാത്രമായിരുന്നില്ല . ഒരു സഹോദരിക്ക് ഞാൻ നൽകുന്ന ഉറപ്പായിരുന്നു .

“റോയിച്ചാ “

ഒരു ദിവസ്സം നൂറു തവണയെങ്കിലും പെണ്ണ് വിളിക്കും . എന്നോട് കൊഞ്ചാനും വർത്താനം പറയാനും പിണങ്ങാനും അടിയുണ്ടാക്കാനും പിറകെ നടന്നുള്ള ആ വിളികളിലൂടെയായിരുന്നു എന്റെ ഓരോ ദിനവും കഴിഞ്ഞു പോയത് .

അവളെ കണികണ്ടുണരുന്ന ഓരോ സൂര്യോദയത്തിലും എന്റെ ജീവിതത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ വന്നു തുടങ്ങി .