സതി [ദേവദേവൻ] 57

തിരികെ ഒരു മടങ്ങിപ്പോക്ക് ഇപ്പോൾ മനസ്സിലില്ല . നിന്റെ ഓർമ്മകളെയും പുണർന്നു എന്റെ നഷ്ടങ്ങളെ ഉൾക്കൊണ്ടു കല്പാന്തങ്ങളോളം ഇങ്ങനെ അലയണം .

അതുമാത്രമേ തോന്നുന്നുള്ളൂ .

മറ്റൊന്നിനും ഈ നിമിഷം എന്നിൽ സ്ഥാനമില്ല .

നേരം വെളുക്കുകയാണ് . പ്രകാശം പരന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു . .

പതിയെ എണീറ്റു നടന്നു .

വിരഹത്താൽ എരിയുന്ന മനസും  കാൽ പെരുമാറ്റങ്ങളിൽ വൈരാഗ്യത്തിന്റെ ധ്വനിയുമായി കാതങ്ങൾ  താണ്ടാൻ .

കാലത്തിന്റെ ആരോഹണങ്ങളിൽ അവൾ ആദി ശക്തിയിൽ നിന്നും ഹിമവാന്റെ പുത്രി പാർവതിയായ് ജന്മംകൊണ്ടു .

വീണ്ടും ഒരു പുനഃസംഗമം .

താലിയണിഞ്ഞു ഞാനണിയിച്ച സിന്ദൂരവുമായി അവൾ കൈലാസത്തിൽ വലതുകാൽ വെച്ചു കയറി .

നന്ദിയെയും ഭൂതഗണങ്ങളെയും സന്താനങ്ങളെ പോലെ കണ്ട് സ്നേഹിച്ചു .
അന്നപൂർണ്ണേശ്വരിയായി സകല ജീവികൾക്കും അന്നം നൽകി .അവരുടെ വിശപ്പകറ്റി .

സംഹാരരുദ്രയായി ദുഷ്ടന്മാരുടെ അഹങ്കാരം തീർത്തു . സകല ലോകത്തിനും ജഗത്മാതാവായി .

സ്ത്രീ എന്ന വാക്യത്തിന്റെ പൂര്ണരൂപമായി എന്റെ അർധഭാഗത്തെ അലങ്കരിച്ചുപോന്നു അവൾ .

കൈലാസസാനുക്കളിലെ ഇളംകാറ്റേറ്റ് ഞാനിരുന്നു .ജഡപിടിച്ച മുടികളെ തഴുകി കടന്നുപോകുന്ന കുളിര്കാറ്റിനെ ആസ്വദിക്കാൻ ഞാനിന്ന് പഠിച്ചിരിക്കുന്നു . ഉള്ളിലെ കനലെല്ലാം കെട്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .

എന്റെ കഴുത്തിലൂടെ കൈകൾ കൊണ്ട് ചുറ്റിവരിഞ്ഞു ഇടത്തെ മടിത്തട്ടിൽ  അവൾ ഇരിക്കുന്നു . ശ്രീ പാർവതി .