കൃഷ്ണ മേനോനെ വെട്ടി വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. ശ്രീപാർവ്വതിയുടെ പ്രതികാരം ഇനി തന്നോട് മാത്രമെന്ന സത്യം അയാളെ തളർത്തി.
എന്റെ വലത് കൈയ്യാണ് അവളെടുത്തത്.ഒരു നോക്ക് കാണാൻ പോലും എന്റെ കുമാരനെ അവളെനിക്ക് തന്നില്ലല്ലോ.
ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ മേനോൻ തലകുനിച്ച് നടന്നകന്നു.
ആദിത്യ കിരണങ്ങൾക്ക് കടുപ്പമേറിയപ്പോഴാണ് ശങ്കര നാരായണ തന്ത്രികൾ തപം പൂർത്തിയാക്കി പുറത്ത് വരുന്ന മകനെക്കുറിച്ചോർത്തത്.
ക്ഷേത്രത്തിൽ ബാക്കിയുള്ള കാര്യങ്ങൾ സഹായ തന്ത്രിമാരെ ഏൽപ്പിച്ച് അദ്ദേഹം ഇല്ലത്തേക്ക് ഗമിച്ചു.
കാറ്റിന്റെ വേഗതയിൽ ഇല്ലത്തെത്തിയ തന്ത്രികൾ അറവാതിൽ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് കണ്ട് നടുമുറ്റത്ത് അക്ഷമനായി കാത്ത് നിന്നു.
അറയിലപ്പോഴും ബോധരഹിതനായി കിടക്കുകയായിരുന്നു രുദ്ര ശങ്കരൻ.
അതിശക്തമായ സിദ്ധിവൈഭവങ്ങളുടെ പുന:രാഗിരണം ആ യുവാവിന്റെ ശരീരത്തെ കൂടുതൽ തേജസ്സുള്ളതാക്കിയിരുന്നു.
ദേവീ വിഗ്രഹത്തിൽ നിന്നും മഞ്ഞു തുള്ളിയുടെ നൈർമല്യമുള്ള ഒരു ജലകണം അടർന്ന് രുദ്രന്റെ മുഖത്ത് പതിച്ചു.
കണ്ണ് തുറന്നെഴുന്നേറ്റപ്പോൾ എല്ലാം പഴയ പോലെ തന്നെ.നിമിഷങ്ങൾ പാഴാക്കാതെ അറ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് കാൽ നീട്ടുമ്പോൾ സംഭവ്യമായതൊക്കെയും യാഥാത്ഥ്യമെന്നതിന് തെളിവായി ദേവി സമ്മാനിച്ച താളിയോല ഗ്രന്ഥവും ഇടം നെഞ്ചിലെ സിംഹ പാദ മുദ്രയും അവശേഷിച്ചു.
വലിയൊരു ശബ്ദത്തോടെ അറവാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടത് കണ്ട് മകനെ സ്വീകരിക്കാൻ ശങ്കര നാരായണ തന്ത്രികൾ ഒരുങ്ങി നിന്നു.
നീണ്ട് വളർന്ന ദീക്ഷയും തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളും ബലിഷ്ഠവും തേജസ്സുറ്റതുമായ ശരീരവുമായി സൃഷ്ടിയുടെ മറ്റൊരു കലാവിരുത്തിൽ രൂപ കൊണ്ട മനുഷ്യനെപ്പോലെ അവൻ പുറത്തേക്ക് കടന്നു.
ഏഴ് നാളത്തെ നിലവറവാസം തന്റെ മകനിൽ വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങൾ ഒരച്ഛനെന്ന നിലയിൽ ശങ്കര നാരായണ തന്ത്രിയെ ആകുലപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും രുദ്രനിൽ നിന്നുമറിഞ്ഞ പുതുവൃത്താന്തങ്ങൾ ആ മഹാമാന്ത്രികനെ പുളകം കൊള്ളിച്ചു.
അച്ഛാ സമയമിനിയും പാഴാക്കാനില്ല.എത്രയും പെട്ടന്ന് നമുക്ക് ക്ഷേത്രത്തിലെത്തണം. അവളെ ബന്ധിക്കുക എന്നത് ഇന്നെന്റെ ആവശ്യം കൂടിയായിരിക്കുന്നു.
രുദ്രനിൽ തെളിഞ്ഞ ആവേശം പക്ഷേ ശങ്കര നാരായണ തന്ത്രിയെ കൂടുതൽ വിഷമിപ്പിച്ചു.
.