മുറിപ്പാടുകൾ [മനൂസ്] 2764

അയാൾക്ക് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു..

 

“തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി..”

 

വിക്കി വിക്കി ജോർജ് പറഞ്ഞു..

 

“ചില തെറ്റുകൾ തിരുത്താൻ കഴിയാത്തവയാണ്..”

 

ജനലിലൂടെ പുറത്തു പെയ്യുന്ന മഴയെ നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു..

 

“ന്യായീകരിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല.. പൊറുക്കാൻ കഴിയാത്ത തെറ്റാണ് ചെയ്തത് എന്നറിയാം..സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ വലിപ്പം മനസ്സിലാക്കി അവന്റെയടുത്തേക്ക് വന്നതാ പക്ഷെ ആശുപത്രിയിൽ ജീവശ്ചവമായി ആ കിടപ്പ് കണ്ടതും താങ്ങാൻ കഴിയാതെ മടങ്ങി..

 

എന്നെ അസുരനായി മാറ്റിയ മദ്യത്തെ ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു.. പക്ഷെ അപ്പോഴും അവനെ വന്ന് കാണാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ലാതെ പോയി..ഏകാന്തമായ ദിനങ്ങൾ ആയിരുന്നു പിന്നെ..ആത്‍മഹത്യ ചെയ്യാൻ പലപ്പോഴും ശ്രമിച്ചെങ്കിലും മനസ്സിന്റെ കരുത്തു ചോർന്നിരുന്നു.. ഒരു മുറിയിൽ ഒതുങ്ങി കൂടി ഞാൻ എന്നെ സ്വയം ശിക്ഷിച്ച ദിനങ്ങൾ.ഉറക്കം എന്നത് വെറും സ്വപ്നമായി അവശേഷിച്ചു..കണ്ണടച്ചാൽ മുന്നിൽ അവന്റെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖം.

 

വീട്ടുകാർ എവിടെയൊക്കെയോ ചികിൽസിച്ചു നോർമലാക്കി..പിന്നീട് അവരുടെ നിർബദ്ധത്തിനു വഴങ്ങി വിവാഹവും ചെയ്യേണ്ടി വന്നു..പതിയെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നുവെങ്കിലും നിന്റെ ഏട്ടനെ ഓർത്തു അപ്പോഴും മനസ്സ് വിങ്ങി..ജീവിതം മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിനിടയ്ക്ക് ആക്സിഡന്റിന്റെ രൂപത്തിൽ വിധി അവളെയും മോളേയും എന്നിൽ നിന്നും പറിച്ചെടുത്തു..

 

കാലം എനിക്ക് കാത്തുവച്ച കാവ്യനീതി..പിന്നീട് ആ നാടും വീടും ഉപേക്ഷിച്ചു ആരാലും അറിയപ്പെടാത്ത ഇവിടെ എത്തി.. ഓരോ ദിനവും നീറി നീറി ഒടുങ്ങാൻ..”

 

ഒടുവിൽ നാളുകൾക്ക് ശേഷം അയാളുടെ മിഴിയിൽ നിന്നും കണ്ണീർ ഒരു പുഴപോലെ ഒഴുകി..

 

“ഇത്ര നേരമായിട്ടും ഇച്ഛായനെ കുറിച്ച് ഒരു വാക്ക് പോലും നിങ്ങൾ ചോദിച്ചില്ല..”

 

അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കിയിരുന്നതല്ലാതെ അയാൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..