മിഥുനമാസത്തിലെ കാറ്റ് (അപ്പൂസ്) 2030

ആ മഞ്ഞ ചരടിന്റെ ഒരു ഇതൾ അവനു നേരെ വലംകയ്യിൽ വച്ച് നീട്ടി അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി..

ഒരുകാൽ പാറയിൽ കുത്തി അവൾക്കരികിലേക്ക് ഇരുന്നു അവളുടെ കയ്യിലിരുന്ന ആലില കോർത്ത മഞ്ഞച്ചരടുമായി കെട്ടു കൂട്ടുമ്പോൾ അവർ ഇരുവരുടെയും നെറ്റി ചേർന്നിരുന്നു.. ഇന്നത്തെ ദിവസം ആദ്യമായി അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഉയർന്നു അവനു നേരെ.. വാലിട്ടെഴുതിയ ആ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം നേരിടാൻ കഴിയാതെ അവന്റെ മുഖം കുനിഞ്ഞു…

അവന്റെ കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കി താലി കെട്ടാൻ മറന്നിരിക്കുന്ന അവളുടെ വിരലിലെ ചരടിൽ വിറയാർന്ന വിരലുകൾ കൊണ്ട് താലി ചരടിന്റെ മറുഭാഗം കോർത്തു അവൻ എണീറ്റു മാറി..

“പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടു വേണം ഇറങ്ങാൻ.. ”

എഴുനേൽക്കുന്നതിനിടെ അവനെ ഓർമപ്പെടുത്തികൊണ്ടു അവൾ കണ്ണുകളടച്ചു ശ്രീകോവിലിനു നേരെ കൈകൾ കൂപ്പി….

അവനു ഒന്നും പ്രാർത്ഥിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു ഒരുപക്ഷെ എന്നെന്നേക്കുമായി അകലുന്ന അവളെ സ്വന്തമായി തരണം എന്ന് ഇനിയും പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതിൽ അർഥം ഇല്ലല്ലോ….

കൈകൾ കൂപ്പി ഏതൊരു സാധാരണ പുരുഷനെ പോലെയും അവളുടെ ഒരു വശത്തു നിന്നുള്ള സൗന്ദര്യം ആസ്വദിച്ചു അവൻ നിന്നു..

അവൻ ഉപാസിക്കുന്ന ദേവിയെ മാത്രം പ്രാർത്ഥിച്ചു നിൽകുമ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു….

“ഇറങ്ങാം നമുക്ക്….”

ആദ്യം അവനും പുറകിൽ അവളും പാറയിടുക്കിലൂടെ ഇറങ്ങി..

എന്നും അവർ ഇരിക്കുന്ന ഇഞ്ചപ്പുല്ലു വളർന്നു നിൽക്കുന്നതിനടുത്തെ പരന്ന കല്ലിൽ അവൾ വീണ്ടും ഇരുന്നു..

“ഇറങ്ങണ്ടേ??”