മാമകഹൃദയത്തിൻ ആത്മരഹസ്യം – 5 [ദാസൻ] 294

“അല്ല ദിനേശ്, എന്താണ് ഞങ്ങളെ കല്യാണം വിളിക്കാതിരുന്നത്.”

“എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു അളിയാ. വീട് അതിഗംഭീരം, എല്ലാം പഴയ സ്റ്റൈൽ.”

” സാറേ…”

ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ഇടപെട്ടു.

“അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ ഇപ്പോൾ സാർ ഒന്നുമല്ല. അനുവിന് താല്പര്യമെങ്കിൽ ചേട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചൊ അല്ലെങ്കിൽ പേര് വിളിക്കാം, എന്തായാലും എനിക്ക് വിരോധമില്ല. സാറേ എന്ന് വിളിക്കരുത്, അതുകേട്ട് മടുത്തതാണ്.”

” അളിയാ. അന്ന് ഞാൻ അളിയനെ ഒരുപാട് തെറ്റിദ്ധരിച്ചു. കഴിഞ്ഞദിവസം അമ്മായിയും അമ്മാവനും പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ശരിയായ വിവരങ്ങൾ അറിയുന്നത്. അപ്പോൾ മുതൽ അനൂവിനും വിഷമമായി, അതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങിയത്.”

“ശരി നിങ്ങളിവിടെ ഇരിക്ക് ഞാൻ അമ്മയെ ഒന്നു വിളിക്കട്ടെ, അമ്മയുടെ മുമ്പിൽ വെച്ച് ശാലിനിയുടെ കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും പറയരുത്.”

അപ്പോഴേക്കും അനു ഇടപെട്ടു.

” ചേട്ടൻ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം, എനിക്ക് ഒന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് പറ്റിപ്പോയ തെറ്റാണ്.”

“അതൊന്നും സാരമില്ല. ഞാൻ അമ്മയെ വിളിക്കട്ടെ, ഊണുകഴിഞ്ഞ് ചെറിയൊരു മയക്കമുള്ളതാണ്.”

ഞാൻ അമ്മയെ വിളിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു.

“അന്ന് ഇവൻറെ കൂടെ വന്നത് മോനല്ലേ, ഒരു ദിവസമല്ലേ കണ്ടുള്ളൂ. ഞാൻ ചായ വെക്കാം, നിങ്ങൾ ഇരിക്കു”

അമ്മ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അനുവും ഒപ്പം പോയി.

” അളിയൻ ഒരു മഹാസംഭവം ആണെന്നൊക്കെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അതുകൂടി കാണാം എന്ന് കരുതിയാണ് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങിയത്.”

അപ്പോഴേക്കും രേഖ ഓഫീസ് കാറിൽ അവിടെ വന്നു ഇറങ്ങി. അകത്തേക്ക് കയറി വന്നു.

” ചേട്ടൻ എപ്പോഴാണ് മറ്റന്നാൾ ഇറങ്ങുന്നത്, വൈകിയാണ് ഇറങ്ങുന്നത് എങ്കിൽ ഞങ്ങൾ മറ്റന്നാൾ എത്തിയാൽ മതിയല്ലോ.”

അപ്പോഴാണ് ദിനേശിനെ അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടുന്നത്, അവളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ

” ഇത് ശാലിനിയുടെ അമ്മാവൻറെ മകനാണ്, ദിനേശ്. ഈ അടുത്താണ് കല്യാണം കഴിഞ്ഞത്. അത് കഴിഞ്ഞുള്ള വെറുതെയുള്ള വരവാണ്, മറ്റേയാൾ അമ്മയോടൊപ്പം അകത്തുണ്ട്.”

ദിനേശിന് നേരെ, അവൾ കൈകൾ കുപ്പി, ദിനേശും കൈകൂപ്പി

“നമസ്കാരം ദിനേശ്.”