മാമകഹൃദയത്തിൻ ആത്മരഹസ്യം – 5 [ദാസൻ] 294

“അതെ, പക്ഷെ ഇപ്പോഴത്തെ ആളെ സഹിക്കാൻ വലിയ പാടാണ്”

“അങ്ങിനെ പറയരുത് അവരൊക്കെ വലിയ ടെൻഷനിലാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്, അവർക്ക് പല ഭാഗത്തു നിന്നും സമ്മർദ്ദം ഉണ്ടാവും. അതിനാൽ അവർ റഫ് ആകും.”

“അപ്പോൾ സാർ അങ്ങിനെയായിരുന്നില്ലല്ലൊ, എപ്പോഴും ചിരിച്ച മുഖവും സൗമ്യനുമായിരുന്നു. ഒരിക്കലും ദേഷ്യപ്പെട്ടു കണ്ടിട്ടില്ല.”

“എല്ലാവരും ഒരുപോലെ ഇരിക്കണമെന്ന് വാശി പിടിക്കരുത്.അനു ഇപ്പോൾ UD ആയില്ലെ?”

“സാറിന് എത്ര കുട്ടികളാണ്?”

അവൾ വിടാൻ ഭാവമില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ, ഞാനും അനുവും ഒഴിച്ച് ബാക്കി എല്ലാവരും പരസ്പരം നോക്കുന്നുണ്ട്.

“അനുവിൻ്റെ നോട്ടത്തിൽ എത്രയുണ്ടാവും?”

“രണ്ട് ”

“അതു തന്നെ. ഇനി ഞാൻ അമ്മാവനോട് സംസാരിക്കട്ടെ, നമുക്ക് ഇനിയും കാണാം.”

അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. ഞാൻ അമ്മാവനോട് നാലാം ദിവസം പോകുമെന്ന് പറയുമ്പോൾ, അനു അടുക്കളയിൽ എൻ്റെ വർണ്ണന നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അവൾ പറയുന്നത് ഇപ്പുറത്ത് കേൾക്കാം ‘ഞങ്ങളുടെ ഓഫീസിൽ, ഇടക്ക് പഞ്ചായത്തിൽ നിന്നും സുന്ദരിയായ അസി. എൻജിനീയർ വരുമായിരുന്നു. ആ മാഡം സാറിൻ്റെ പുറകെ കുറെ നടന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്, സാർ ആ വശം തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല. അവളുടെ പുകഴ്ത്തലിനിടയിൽ ദിനേശിനോട് അമ്മായിയെ വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അമ്മായി വന്നപ്പോൾ വിവരം പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ

“അനു ഞാൻ ഇറങ്ങുകയാണ്, പിന്നെ കാണാം. ഞാൻ 3 ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ പോകും. ദിനേശ് കഴിയുമെങ്കിൽ ഈ ദിവസങ്ങളിൽ വീട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങ്. ശരി എന്നാൽ കാണാം.”

ഞാനിറങ്ങി വണ്ടിയിൽ കയറുമ്പോൾ അവരെല്ലാവരും കൂടി എന്തോ പറയുന്നുണ്ട്. ഞാൻ കൈ ഉയർത്തിക്കാണിച്ച് വണ്ടിയെടുത്തു. അങ്ങിനെയിരിക്കെ രണ്ടാം ദിവസം അവിചാരിതമായി ദിനേശും അനുവും വീട്ടിൽ വന്നു.

“അനുവിന് അളിയൻ്റെ കാര്യം കേട്ടപ്പോൾ വരണമെന്നും അന്ന് ചോദിച്ചതിന്, ക്ഷമ ചോദിക്കണമെന്നും ഒരേ നിർബന്ധം. അളിയൻ എന്തൊക്കെയോ ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നും അറിഞ്ഞപ്പോൾ, അതൊക്കെ ഒന്ന് കാണാം എന്നു ഞാനും കരുതി.”

“വാ…. രണ്ടുപേരും അകത്തേക്ക് കയറി ഇരിക്ക്.”

ഞാൻ അവരെ അകത്തേക്ക് കയറ്റിയപ്പോൾ, അവർ അത്ഭുതത്തോടെ വീട് നോക്കി കാണുന്നു.