മാമകഹൃദയത്തിൻ ആത്മരഹസ്യം – 5 [ദാസൻ] 294

അവളെ ഫെയ്സ് ചെയ്യാതിരിക്കാൻ ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച ഉടനെയാണ് ഞാൻ പുറപ്പെട്ടത്. അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ അവളുടെ കാർ അവിടെ കിടപ്പുണ്ട്, വേറേയും ഒരു വണ്ടി കിടപ്പുണ്ട്. അകത്ത് ആരുടെയൊക്കെയൊ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു. കോളിംഗ് ബെല്ലടിച്ചപ്പോൾ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ വന്നു വാതിൽ തുറന്നു.

“ആരാണ്?”

ഞാൻ ഒന്ന് സംശയിച്ചു. എന്നാലും

“ഞാൻ അമ്മാവനെ കാണാൻ വന്നതാണ്.”

“ഓ…. അളിയ. ആകെ മാറി, കണ്ടിട്ട് മനസിലായില്ല.”

“ദിനേശ് നീയും ആകെ മാറി.”

“എൻ്റെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു. ഇവിടെ ഒരു സന്ദർശനത്തിന് വന്നതാണ്. കയറി വാ…..”

ഞാൻ അകത്തേക്ക് ചെന്നു. അടുക്കളയിൽ സ്ത്രീകളുടെ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നുണ്ട്. അമ്മാവൻ മുറിയിൽ നിന്നും വന്നു. അമ്മാവന് എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷവും പരിഭവവും മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞു. ഇതിനിടയിൽ ദിനേശ് അടുക്കളയിൽ ചെന്ന്

“അനു വന്നേ ഒരാളെ പരിചയപ്പെടുത്താം.”

എന്നു പറയുന്നത് കേട്ടു. അടുക്കളക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞാണ് ഞാൻ ഇരുന്നത്. ദിനേശ് അവൻ്റെ ഭാര്യയുമായി വന്നു, എന്നെ കണ്ട് അവൻ്റെ ഭാര്യ

“അയ്യോ. സാറൊ, ഇവിടെ?”

ഞാൻ അവസാനം വർക്ക് ചെയ്ത എക്സികുട്ടീവ് എൻജിനീയറുടെ ഓഫീസിലെ ക്ലർക്ക് ആയിരുന്നു അനു. ഞാൻ അവിടെ നിന്നും പോരുന്നതിന് 3-4 മാസം മുമ്പാണ് ജോയ്ൻ ചെയ്തത്. ഞാൻ അമ്മാവനെ ചൂണ്ടി

“ഇത് എൻ്റെ അമ്മാവനാണ്”

“സാറിന് സുഖമല്ലെ, ഭാര്യയും കുട്ടികളും”

ദിനേശ് പറഞ്ഞു കൊടുക്കട്ടെ ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ എന്നു കരുതി. ദിനേശ് അപ്പോൾ അടുക്കള വാതിൽക്കലേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ട്

“സുഖമായിരിക്കുന്നു.”

“സാറ് പോയതിന് ശേഷം ഒരു മുരടനാണ് ഇപ്പോൾ ഉള്ളത്, ഒന്നും ചോദിക്കാനും പറയാനും പറ്റില്ല. സാർ ഇപ്പോഴും ലീവിൽ തന്നെയല്ലെ?”

“5 വർഷത്തേക്ക് കൂടി നീട്ടി, ചിലപ്പോൾ അവിടെ തന്നെ കൂടാമെന്നാണ് കരുതുന്നത്”

“അങ്ങിനെ പറയല്ലെ? നിങ്ങളെപ്പോലുള്ളവരുടെ സേവനം ഈ നാടിന് ആവശ്യമാണ്. എന്നാണ് തിരിച്ചു പോകുന്നത്?”

” 3 ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ, അത് അമ്മാവനോട് പറയാനാണ് വന്നത്. അനു ഇപ്പോഴും അവിടെത്തന്നെയല്ലെ.”