മാന്ത്രികലോകം 5 [Cyril] 2441

എണ്‍പത്തിയഞ്ച് അടി അകലം പാലിച്ചാണ് ഓരോ മരങ്ങളും നിന്നിരുന്നത്. അങ്ങിങ്ങായി ഭംഗിയുള്ള ചെടികളും ഉണ്ടായിരുന്നു — അതിന്റെ പച്ച നിറത്തിലുള്ള ഇലകളില്‍ കട്ടിയുള്ള മഞ്ഞ വട്ടം അതിന്റെ ഭംഗി വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു. നല്ല സുഗന്ധം പരത്തുന്ന ഇലകള്‍ ആയിരുന്നു അത്.

ഒന്നും എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

തല മെല്ലെ ആട്ടി കൊണ്ട്‌ ഞാൻ അഗ്നിയെ നോക്കി. അത് കൗതുകത്തോടെ എന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു…

‘അത് കൗതുകത്തോടെയാണ് എന്നെ നോക്കുന്നതെന്ന് എനിക്ക് എങ്ങനെ മനസ്സിലായി…?’ ഞാൻ മുഖം ചുളിച്ചു കൊണ്ട്‌ സ്വയം ചോദിച്ചു.

‘നിന്റെ മനഃശക്തിയുടെ അംശം നി അതിന് പകര്‍ന്നു കൊടുത്തത് നി മറന്നുപോയോ, ഫ്രെൻ… അതുകൊണ്ട് നിനക്ക് അതിന്റെ എല്ലാ ഭാവങ്ങളും മനസ്സിലാകും…’ ഘാതകവാൾ പറഞ്ഞു.

“എത്ര നേരമാണ് നി ഓടിയത്, അഗ്നി…? ആ ദ്രാവക അഗ്നി നമ്മെ അതിലേക്ക് ആഴ്ത്തും എന്ന് ഞാൻ ഭയന്നിരുന്നു….” ഒരു നെടുവീര്‍പ്പോടെ ഞാൻ അഗ്നിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

“രണ്ട് വര്‍ഷം ഞാൻ ഓടുകയായിരുന്നു, ഫ്രെൻ…. സ്ഫടിക ചുവരിനെ കടക്കും മുന്നേ ദ്രാവക അഗ്നി നമ്മെ പിടിക്കും എന്നാണ് ഞാനും കരുതിയത്….”

ഞാൻ ഞെട്ടി….

“രണ്ട് വര്‍ഷം നി ഓടുകയായിരുന്നോ….? പക്ഷേ എനിക്ക് അങ്ങനെ തോന്നിയില്ല…” അന്ധാളിപ്പോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

രണ്ട് വര്‍ഷം….!!?

“ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്…. നുണ പറയേണ്ട കാര്യം എനിക്കില്ല, നി പിന്നെയും എന്നെ അപമാനിക്കുന്നു…” അഗ്നി നിരസത്തോടെ പറഞ്ഞു.

ഉടനെ ഘാതകവാൾ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നത് എനിക്ക് കേട്ടു.

“അഗ്നി ചെന്നായകൾക്ക് സമയം എങ്ങനെയാണ് നീങ്ങുന്നത് എന്നതിനെ കുറിച്ച് അറിവില്ല, ഫ്രെൻ. അതിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, ഒരു നിമിഷം ചിലപ്പോ ഒരു വര്‍ഷമായി തോന്നും — ഒരു വര്‍ഷ ചിലപ്പോ ഒരു ദിവസമായി തോന്നും… അതുകൊണ്ട്‌ സമയത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരിക്കലും നി അഗ്നിയെ ആശ്രയിക്കരുത്. വെറും രണ്ട് മണിക്കൂര്‍ കൊണ്ടാണ് അഗ്നി നമ്മെ ഇവിടെ എത്തിച്ചത്.”

ഞാൻ ദീര്‍ഘമായി നിശ്വസിച്ചു കൊണ്ട്‌ അഗ്നിയെ തുറിച്ച് നോക്കി.

“നി സൃഷ്ടിച്ച ഈ വീട്ടില്‍ നി വിശ്രമിക്കു, ഫ്രെൻ. എന്റെ ഇണയെ പിരിഞ്ഞ് നിന്റെ കൂടെ ഞാൻ അഞ്ഞൂറ് വര്‍ഷം ചിലവഴിച്ച് കഴിഞ്ഞു… അതുകൊണ്ട്‌ എനിക്കിപ്പോ പോകേണ്ട സമയമായി….” അതും പറഞ്ഞിട്ട് അഗ്നി അപ്രത്യക്ഷമായി.

ഞാൻ ചിരിച്ചു. ‘അഞ്ഞൂറ് വര്‍ഷം…?’

പക്ഷേ അപ്പോഴാണ് അഗ്നി പറഞ്ഞ മറ്റൊരു കാര്യം എന്റെ തലച്ചോറില്‍ തട്ടിയത്….

“ഞാൻ സൃഷ്ടിച്ച വീടോ…?”