പന്ത്രണ്ടാം ? തീയാട്ട് [ Sajith ] 1413

“”ചേട്ടൻ കഴിച്ചില്ലല്ലോ..””,””വാ കഴിച്ചിട്ട് നമ്മക്ക് തിരിക്കാം..””,

ബാഗെല്ലാം കാറിൻ്റെ പുറകിൽ അടുക്കി കൈയ്യിലെ പൊടിയും തട്ടി കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഡ്രൈവറെ കഴിക്കാനായി ക്ഷണിച്ചു.

“”അയ്യോ വേണ്ട മോനെ..””,””ഞാൻ കഴിച്ചിട്ടാ യാത്ര തുടങ്ങിയെ..””,

“”ആണോ..””,

അതേയെന്നയാൾ തലയാട്ടി.

“”എന്നാ ഒരു ചായ കുടിച്ചാലോ..””,

“”ഏയ് ഒന്നും വേണ്ടടോ..””,””വയറ് ഫുള്ളാ…””,

കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ തോളത്ത് തട്ടികൊണ്ട് അയാളൊന്ന് ചിരിച്ചു.

അൽപം കഴിഞ്ഞതും ഇന്ദിരാമ്മയും അപ്പുവും വാതിലെല്ലാം പൂട്ടി അവിടേക്ക് വന്നു. കൂടെ മാലിനി ചേച്ചിയും കുട്ടികളും ഉണ്ട്. ഇന്ദിരാമ്മയ്ക്ക് കുറച്ച് കാലത്തേക്കാണെങ്കിലും അവരെയെല്ലാം വിട്ടു നിൽക്കുന്നതിൽ വിഷമമുണ്ട്. അപ്പുവിനും അങ്ങനെ തന്നെയെന്ന് മുഖം കണ്ടാലറിയാം. രണ്ട് പേരുടെയും കണ്ണ് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവരുടെ കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന രണ്ട് കവറുകളൂടെ വാങ്ങി കാറിലേക്ക് വെച്ചു.

ഇന്ദിരാമ്മ മാലിനി ചേച്ചീടെ കുട്ടികളെ കൈയ്യിലെട്ത്ത് ഓരോ കവിളിലും മാറിമാറി മുത്തം വെച്ചു. പടിപ്പുരയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ നേരം മാലിനി ചേച്ചിയെ കെട്ടി പിടിച്ച് യാത്ര പറഞ്ഞ് വന്ന് കാറിൻ്റെ പുറകിലെ സീറ്റിലേക്ക് കയറി. അപ്പുവും മാലിനി ചേച്ചീടെ കാന്താരികളെ രണ്ടും ഒക്കത്തെടുത്ത് മുത്തം കൊടുത്തു. അവളും യാത്ര പറഞ്ഞ് കാറിൻ്റെ പുറകിലെ സീറ്റിൽ ഇന്ദിരാമ്മയോടൊപ്പം കയറി ഇരുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ മുന്നിൽ കോ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ കയറിയതും കാറ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.

പതുക്കെ പടിപ്പുര കടന്ന് കാറ് നീങ്ങി. മാലിനി ചേച്ചിയും കുട്ടികളും കാറിലേക്ക് നോക്കി കൈവിശി കാട്ടി തിരുച്ചും അങ്ങിനെ തന്നെ. കാറ് കൺവെട്ടത്ത് നിന്ന് മായുന്നതു വരെ മാലിനി ചേച്ചീടെ കുട്ടികൾ കൈ വീശിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവർക്കിതൊരു കൗതുകം. കാറ് മാഞ്ഞതും മാലിനി ചെമ്പ്രയുടെ പടിപ്പുര വാതിൽ പൊളികൾ അടച്ച് താഴിട്ടു. വീടും പറമ്പും തികച്ചും ശൂന്യമായത് പോലെ അവർക്ക് തോന്നി. കുട്ടികളെയും കൊണ്ടവർ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. ഇനി ഇപ്പൊ രണ്ട് മാസത്തേക്ക് അവിടെ ഒറ്റക്ക് നിൽക്കുന്നത് ശ്രമകരമാണ്. ആകെ ഒരു തുണ ഇന്ദിരാമ്മയായിരുന്നു.

മാലിനി ചേച്ചി ഗോപിലേട്ടനെ വിളിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോവാണെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അത് പ്രകാരം അവരും ജോലികളെല്ലാം ഒരുക്കി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങാൻ തയ്യാറെടുത്തു.

★★★★★★★★

കാറ് നാലു പേരെയും വഹിച്ച് കൊണ്ട് കുതിച്ചു പാഞ്ഞു. അപ്പുവിൻ്റെയും ഇന്ദിരാമ്മയുടെയും മുഖത്ത് ഇപ്പൊ ഒരു തെളിച്ചമെല്ലാം വന്നിട്ടുണ്ട്. ഒരിടത്തു നിന്നുള്ള അകൽച്ച മറ്റൊരിടത്തേക്കുള്ള അണയലായത് കൊണ്ടാണ്. അടുത്ത സന്തോഷത്തിനെ വരവേൽക്കാൻ അവർ തയ്യാറായി.