നിഴലായ് അരികെ – 18 [ചെമ്പരത്തി] 779

എത്തിയപ്പോൾ അവളിൽ നിന്നും കൈ വിട്ട് അവൻ തോളിൽ കിടന്ന ബാഗ് സെറ്റിയിലേക്കിട്ട് അതിലേക്കു ഇരുന്നു………..

നന്ദൻ കയ്യിൽനിന്നും പിടിവിട്ടിടത്തു തന്നെ, അവനിൽ നിന്നും കണ്ണ് പറിക്കാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആര്യയെ അവൻ സാകൂതം വീക്ഷിച്ചു…..

“പപ്പായും മമ്മിയും ന്ത്യെ  അമ്മൂ…..???”

വീണ്ടുമവൾ സാരിത്തുമ്പിൽ വിരൽ ചുറ്റാൻ ആരംഭിച്ചു എന്ന് കണ്ട നന്ദൻ, വേഗം വിഷയം മാറ്റാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു…..

അവൾ വേഗം നന്ദന്റെ വീട്ടിലേക്കു വിരൽ ചൂണ്ടി കാണിച്ചെങ്കിലും പരിഭവങ്ങൾ  നിറഞൊഴുകിയ കണ്ണുകൾ അവനിൽ നിന്നും തെല്ലു പോലും മാറിയില്ല……

അവളുടെ പരിഭവങ്ങൾ വേഗത്തിലൊന്നും തീരില്ല എന്ന് മനസിലായ നന്ദൻ വേഗം എഴുന്നേറ്റു, അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു തന്റെ അരികിൽ സെറ്റിയിൽ ഇരുത്തി……
കുറച്ചു നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന അവരുടെ നിശ്വാസങ്ങൾ മാത്രം വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…..
.

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും തന്റെ നെഞ്ചിലെ മുറിപ്പാടിലേക്ക് നോക്കി, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ജലകണങ്ങൾ അടർന്നു വീഴുന്ന കണ്ണുകളോടെ കാലിന്റെ തുടയിൽ ചിത്രം വരച്ചു കൊണ്ട് മൗനമായിരിക്കുന്ന അവളെക്കണ്ടു നന്ദൻ തന്നെ നിശബ്ദത വെടിഞ്ഞു…..

“അമ്മൂ…..”

“ങും……”
അവൾ പതറിയ സ്വരത്തിൽ ഒന്ന് മൂളി…
“നീയെന്താ അപ്പറത്തൊട്ട് പോകാതിരുന്നത്…???”

“ഒന്നൂല്ല്യ….. ന്റെ മനസ്സിൽ ന്തോ ഒരു തോന്നൽ നന്ദേട്ടൻ ഇന്ന് വരൂന്ന്….. അതു കൊണ്ട്………”

“മ്മ്മ്മ്മ്മ്……..ഇനിപ്പറ…….ന്താ നിനക്കെന്നോട് പറയാനുള്ളെ…….???”