നിഴലായ് അരികെ – 18 [ചെമ്പരത്തി] 779

അന്നെങ്ങാനും ഞാൻ മരിച്ചു പോയിരുന്നുവെങ്കിലോ ദേവേട്ടാ…….???”

“അമ്മൂ…… നാക്ക് അടക്കിവച്ചോണം കേട്ടല്ലോ….. അനാവശ്യം പറയാൻ നിൽക്കരുത്……”
ദേഷ്യം കൊണ്ട് അവന്റെ സ്വരമുയർന്നു……

“ഞാൻ….ചോദിച്ചതിന് മറുപടി പറ ദേവാ…….”

“നിന്നെപ്പോലെ എനിക്ക് രണ്ടു കയ്യും വശമല്ല….. ഞാൻ ഇനിയുമൊന്നു തന്നാൽ അതു നേരത്തെ കിട്ടിയിടത്തു തന്നെ ആയിരിക്കും…… അതു വേണ്ടാ എങ്കിൽ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നോ…..”
സംസാരിക്കുമ്പോൾ ചുണ്ടിലെ വേദന കൊണ്ടവന്റെ മുഖം ചുളിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചിട്ടവൾ ഒരു നനഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ മിഴികൾ ഉയർത്തി നോക്കി……

“നിക്ക് വിശക്കണ് ണ്ടായിരുന്നു…… ഉച്ചക്ക് പോലും ഒന്നും കഴിച്ചില്ല്യ……..”

“അതെന്തേ…..”
അവൻ മുഖം ചുളിച്ചു അവളോട് ചോദിച്ചു….

“ന്നൂല്ലാ……. വേണ്ടാന്നു തോന്നി…… ഇപ്പൊ നല്ല പോലെ വിശക്കുന്നുണ്ട്……പക്ഷെ ഈ കോലത്തിൽ അങ്ങോട്ട് പോകാൻ പറ്റില്ല്യ……. നിന്റെ ചുണ്ടും പൊട്ടിയിട്ടുണ്ട്….. ന്റെ കവിളത്തും നല്ല പാട് ഉണ്ട്…… ഇത് അവിടെ കൊണ്ട് കാണിച്ചാൽ ശരിയാകൂലാ……..”

“അതു കൊണ്ട്……?????”
നന്ദന്റെ പുരികം ഒന്ന് വളഞ്ഞൊടിഞ്ഞു….

“അതുകൊണ്ട്……. അന്ന് നീ ന്നെ പാതിരാത്രിക്ക് റെസ്റ്റോറന്റിൽ കൊണ്ട് പോയില്ലേ……… ആ പേരമരത്തിന്റെ കമ്പിൽ കൂടി…… അതു പോലെ നമുക്ക് പോകാം…. പ്ലീസ്……”

“പിന്നെ…… മഴയത്തു തെന്നിക്കിടക്കുന്ന പേരക്കമ്പിൽ കയറി ഉരുണ്ട് വീണു കാലും കയ്യും ഓടിക്കാത്ത ഒരു കുഴപ്പോം കൂടിയെ ഇനിയുള്ളൂ…….. വല്ല വേനലും ആണെങ്കിൽ നോക്കാമായിരുന്നു…..”