നിഴലായ് അരികെ – 18 [ചെമ്പരത്തി] 779

കുറച്ചുനേരം പുറത്തെ ചെറു സംസാരങ്ങളിലേക്ക് കാതോർത്തു നിന്നിട്ട് എല്ലാവരും പോയെന്നു ഉറപ്പായപ്പോൾ അവൾ പതിയെ നന്ദന് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

“അമ്മൂ…… നിന്നെ തല്ലാനാണെങ്കിൽ ഇതിനു മുൻപേ നിന്നെ ഞാൻ ഓടിച്ചിട്ട് പിടിച്ചേനെ…… അതിന്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയില്ല അതു കൊണ്ടാണ്….. നീ ഇവിടെ വന്നിരി ….”

അവൾ പതിയെ പാദങ്ങൾ പെറുക്കിപ്പെറുക്കി വച്ചു നടക്കാൻ പഠിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവനരികിലേക്ക് ചെന്നു…..
താൻ അരികിലെത്തിയിട്ടും നന്ദന് ഭാവമാറ്റം ഒന്നും ഇല്ല എന്ന് കണ്ട് അവൾ ചെറിയൊരു ആശ്വാസ ഭാവത്തോടെ ബെഡിലേക്കിരുന്നു……

“അമ്മൂ………”

അവന്റെ വിളിയിൽ നിഴലിച്ചിരുന്ന വാത്സല്ല്യവും സ്നേഹവും ആർദ്രതയും എല്ലാം തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടാകണം, അവൾ ഒരു പിടച്ചിലോടെ മിഴികൾ അവനിലേക്കുയർത്തി

“എനിക്കറിയില്ല നിന്നോട് എന്ത്, എങ്ങനെ പറയണം എന്ന്…..
എനിക്കോർമ്മവച്ച നാൾ മുതൽ കൂടെ കാണുന്നതാണ് ഞാൻ നിന്നെ… ഒരു സഹോദരി ആയിട്ടാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ അല്ല….. പക്ഷെ നീ ന്റെ എല്ലാമാണ്…… നിന്നെ മാറ്റി നിർത്തിയിട്ടൊരു ജീവിതം ഞാൻ ഇതുവരെ ചിന്തിച്ചിട്ട് പോലും ഇല്ല…… എന്നാൽ നിന്നോടെനിക്ക് പ്രണയം ഉണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ അതിനും മറുപടി പറയാൻ എനിക്ക് സാധിക്കുന്നില്ല….. ഒരു പക്ഷെ നീ ഈ കാര്യം എന്നോട് നേരിട്ട് പറഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിൽ ഞാൻ നോ എന്നെ പറയുക ഉള്ളായിരുന്നു…..പക്ഷെ നീ എന്നിൽ നിന്നും മാറിപ്പോകും എന്ന ചിന്ത പോലും എന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്…….
അതിനെ എന്ത് പേരിട്ടു വിളിക്കണം എന്നെനിക്കറിയില്ല…….