നിഴലായ് അരികെ – 18 [ചെമ്പരത്തി] 779

മൂളിക്കൊണ്ട് മുഖമുയർത്തി നോക്കിയ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിഴലിച്ചിരുന്ന ദൈന്യതയും, നിസ്സഹായതയും,അപേക്ഷാ ഭാവവും  തന്റെ മനസ്സിനെ തകർത്തുകളയും എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതിനാൽ അവൻ വേഗം തന്റെ നോട്ടം മാറ്റി….

“നിനക്കറിയാമോ…..ഈ കഴിഞ്ഞ നാളുകളിൽ ന്റെ മാനസീകാവസ്ഥ എന്തായിരുന്നെന്നു…..???
ആരാണ്… എന്താണ്… എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് എന്നൊന്നും അറിയാതെ
ഒന്നും കഴിക്കാൻ പോലും പറ്റാതെ കുളിക്കാനും ഉറങ്ങാനും പോലും പറ്റാതെ മനസ്സിനാകെ ഭ്രാന്ത്‌ പിടിച്ച അവസ്ഥ ആയിരുന്നെനിക്ക്….അതിനിടയിൽ നിന്റെ വകയുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ വേറെയും…… എനിക്കാരോടെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറയാൻ പറ്റുവോ….. നിന്നോടല്ലാതെ….പക്ഷെ ആ നീ തന്നെ ആയിരുന്നു എന്നെ ഈ അവസ്ഥയിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടത് എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ന്റെ അവസ്ഥ എന്തായിരുന്നെന്നു പറയാൻ കഴിയില്ല……പോയ വഴിക്കു, ഓരോന്നോർത്തു ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചപ്പോ വണ്ടി വല്ല മരത്തിനും കൊണ്ട് കേറ്റിയാലോ എന്ന് പോലും ആലോചിച്ചു പോയി…….”

അത്രനേരം ഉള്ളുലച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അവളുടെ തേങ്ങൽ വീണ്ടുമൊരു പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ ആയി മാറി….
അതോടൊപ്പം അവളുടെ വലതു കൈ അവന്റെ വായ് പൊത്തി…..

“ഇങ്ങനൊന്നും…….പറയല്ലേടാ നന്ദേട്ടാ….. പ്ലീസ്…… ന്റെ ചങ്ക് പൊട്ടിപോകും…… നിന്നെ നഷ്ടപ്പെടുന്നതും…………ന്റെ….ന്റെ….മരണവും…. രണ്ടുമെനിക്കു ഒരുപോലെ ആണ്…. നിനക്കറിയില്ലല്ലോ…..,…..നിന്റെ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ള……..ന്റെ അവസ്ഥ..,………എന്തായിരുന്നെന്നു….. ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിന്റെ കൂടെ നിന്നു ഓരോ നിമിഷവും ജീവിച്ചു മരിക്ക്യായിരുന്നു ഞാൻ……