നിഴലായ് അരികെ – 18 [ചെമ്പരത്തി] 779

പക്ഷെ നന്ദനിൽ നിന്നൊരു പ്രതികരണവും കിട്ടാതായത് അവളുടെ നെഞ്ചിനെ പൊള്ളിക്കാൻ തുടങ്ങി…..
മഴപെയ്തു തോർന്നിട്ടുള്ള ചെറു ചാറ്റൽ പോലെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..
ഇത്തിരി നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോളവൾ തല ചെറുതായി ഉയർത്തിയിട്ട് അവനെ നോക്കി….. ഒരു ഭാവഭേദവും അവന്റെ മുഖത്തില്ല എന്ന് കണ്ടവൾ വീണ്ടും പഴയ പോലെ ചിത്രം വര തുടർന്നു…… ഇടയ്ക്കു തന്റെ കൂർത്ത നഖങ്ങളിലൊന്നു ചെറുതായാവന്റെ നെഞ്ചിലാഴ്ത്തിയെങ്കിലും അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല……
ഒടുവിൽ നിവൃത്തിയില്ലാതെ അവൾ തന്നെ മൗനം ഭേധിച്ചു………
“നന്ദേട്ടാ……….”

“………”

“നന്ദേട്ടാ……. പ്ലീസ്…… ഡാ……”

“എന്താമ്മൂ നിനക്ക്…..???”

“എനിക്ക്….. ഒരു…. ഒരൂട്ടം…. പറയാൻ……..”
ഉള്ളിലെ വിറയൽ മൂലമാകണം പൂർത്തിയാക്കാത്തവൾ നിർത്തി…..

“ഉം……. നീ പറ….”

“………………………………….. അതു…… ഞാൻ പിന്നെ പറഞ്ഞാൽ…. പോരെ..????..”
അൽപ നേരത്തെ മൗനത്തിനൊടുവിൽ അവൾ ചോദിച്ചു……

“അമ്മൂ……..”
എന്ന് നീട്ടിയുള്ള വിളി ആയിരുന്നു നന്ദന്റെ മറുപടി……

“പ്ലീസ് നന്ദേട്ടാ……ന്നെകൊണ്ട് പറ്റണില്ല്യ…..പ്ലീസ്….എനിക്കറിയില്ല നിന്റെ പ്രതികരണം എന്താവുമെന്ന്…….. ന്റെ നെഞ്ചു പൊട്ടിപ്പോകുന്ന പോലെ……… ഒക്കെ തോന്നുവാ……. പ്ലീസ്….. ഞാൻ പിന്നെ പറഞ്ഞോളാം……..”