നന്ദന 7[ Rivana ] 142

 

ചുറ്റിലും പല തരങ്ങളിൽ ഉള്ള ചെടികൾ, ആ ചെടികളിൽ നിറയെ പല നിറത്തിൽ ഉള്ള പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു. പൂന്തോപ്പ് ആണേൽ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം വിശാലമായി പരന്നു കിടക്കുകയാണ്.

ആ പൂക്കളിൽ നിന്നും വരുന്ന ഗന്ധം ഞാൻ ഇന്നേ വരെ അറിയാത്ത സുഗന്ധമായിരുന്നു. പക്ഷെ അവിടം ആകെ നിശബ്ദമായിട്ടാണ് ഉള്ളത് ഒരു കാറ്റിന്റെ നർമ്മര ശബ്‌ദം പോലും കേൾക്കുന്നില്ല.

പൂക്കളിൽ നിന്നും ഞാൻ മെല്ലെ മുകളിലേക്കു നോക്കി ആകശത്തിന് സ്വർണത്തിന്റെ നിറമാണ് കാണപ്പെടുന്നത്.

“ അച്ഛാ നമ്മളിതിപ്പൊ എവിടെയാണ് “ വളരെ ആകാംഷയോടും ചെറു പേടിയോടും ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ ഹേയ് നന്ദു ഇവിടെ പേടിക്കാൻ മാത്രം ഒന്നുമില്ല കണ്ടില്ലേ എന്ത് ഭംഗിയാ ഇവിടെയെല്ലാം കാണാൻ. നന്ദൂന് ഇവിടെ എല്ലാം ഇഷ്ട്ടായോ “

“ മ്മ്മ് “ ഞാൻ ചെറു മൂളലോടെ അതെയെന്ന് പറഞ്ഞു അപ്പോഴും എനിക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു പേടി ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ നന്ദൂട്ടി ഒന്ന് കണ്ണടച്ചേ “ അച്ഛൻ പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു

“ നന്ദൂന് ഞാൻ ഒരു വലിയ സർപ്രൈസ് ഗിഫ്റ്റ്‌ തരാൻ പോവുകയാണ് “

“ എന്താണ് “ ഗിഫ്റ്റ്‌ തരാൻ പോവാണെന്ന് കേട്ടപ്പോ ഞാൻ എന്തെന്ന് അറിയാൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

“ ഏയ് കണ്ണ് തുറക്കല്ലേ നന്ദൂട്ടി, രണ്ടു കണ്ണും അടച്ചേ “ ഞാൻ എന്റെ രണ്ടു കണ്ണുകളും അടച്ചു.

“ ഇനി ഞാൻ പറയാതെ തുറക്കരുത് ട്ടോ “

“ മ്മ് “

കുറച്ചു നേരം ഞൻ അങ്ങനെ ഇരുന്നു. കണ്ണ് തുറക്കാനൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട് പക്ഷെ തുറന്നില്ല.

“ ആ ഇനി കണ്ണ് തുറക്ക് “ ഞാൻ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

എന്റെ മുന്നിൽ മലയാള തനിമയോട് സ്ത്രീത്വം തുളുമ്പി നിക്കുന്ന ഒരു മുഖമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്.

“ അമ്മ “ എനിക് അധികം ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടി.

ഫോട്ടോസിൽ കണ്ടതിനേക്കാളും ഭംഗി നേരിട്ട് കാണുമ്പോ ഉണ്ട്.

62 Comments

  1. കൈലാസനാഥൻ

    നന്ദനയുടെ മാനസിക സമ്മർദ്ദം നന്നായി വരച്ചുകാട്ടിയിട്ടുണ്ട്.

  2. Ramshi ayyirikkum Nandana yude pazhaya friend.Chennai il alle avarude family ?.

Comments are closed.