ദൗത്യം 8 [ശിവശങ്കരൻ] 216

പകുതി മനസ്സിലാക്കിയും പകുതി മനസ്സിലാക്കാതെയും അവൻ ആ കണ്ണുനീരിനെ നെഞ്ചിലേറ്റി…

അമ്മ പുറത്തിറങ്ങിയ ഉടനെ അരുൺ ഡോർ അടച്ചു തിരികെ വന്നു കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു…

ഒരു തണുത്ത കൈത്തലം അവന്റെ ചുമലിൽ വന്നു പതിച്ചു…

അരുൺ ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞു എണീറ്റ് നോക്കിയപ്പോൾ തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന നീരാജിനെയാണ് കണ്ടത്…

“ഇങ്ങേരു മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിച്ചു കൊല്ലുവോ…”

“ഹ ഹ ഹാ….” നീരജ് ഉറക്കെചിരിച്ചു.

“ആഹഹാ…. എന്താ ചിരി… ഈ ചിരി ആ ദേവേച്ചീടെ മുന്നിൽ പോയി ഫസ്റ്റ് ഡേ ചിരിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഈ സ്റ്റോറി ഇത്രേം നീളൂലാർന്നല്ലോ…”

ദേവയുടെ പേര് കേട്ടതും നീരജിന്റെ മുഖം മാറി.

“അരുണേ… നീയാരെയെങ്കിലും കൊന്നിട്ടുണ്ടോ…”