ദേവദത്ത 2 (സ്മൃതിസാഗരം) [VICKEY WICK] 138

വേഗം ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് കൈകഴുകി തീർന്നാൽ ഉച്ചക്കുകൂടുതൽ സമയം വെറുതെ ഇരിക്കാൻ കിട്ടും. പക്ഷെ ഇരിക്കാറില്ല, ഇറങ്ങി നടക്കും. ഞാനും ലേഖയും ലക്ഷ്മിയുമാണ് ഒരുമിച്ച് നടക്കാറ്. വീട്ടിൽ ഹരിയേട്ടനും, നന്ദുവേട്ടനും ഒപ്പം ഉണ്ടാകുമെങ്കിലും സ്കൂളിൽ വെച്ച് കണ്ടാൽ പരസ്പരം ഒന്ന് ചിരിക്കുകയെ ഉള്ളു. ഞങ്ങൾക്കും അതാണിഷ്ടം. അല്ലെങ്കിൽ ചിലപിള്ളേരുടെ വഷളൻ നാവുകൾ പലതും വളുവളാ പറയും.

 

നാണക്കേട് ഭയന്ന് ഞങ്ങൾ പരസപരം അടുത്തറിയുന്ന അപരിചിതരായി തുടർന്നു. സ്കൂൾ ഗ്രൗണ്ടിന്റെ ഒരരുകത്തായി വലിയൊരു വാകയുണ്ട്. അതിന്റെ നിഴലടിക്കുന്നിടത്ത് താഴെ പുൽപ്പര്പ്പിൽ, ഞാനും ലേഖയും ലക്ഷ്മിയും പോയിരിക്കും. മൂന്നാളും ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു സമയം പോക്കും.

 

“ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ചയല്ലേ? നിങ്ങൾ വൈകിട്ട് കാവിൽ വരുന്നുണ്ടോ? “

 

ലക്ഷ്മി ചോദിച്ചു.

 

“അറിയില്ല ലക്ഷ്മി, ഇവളുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനും എന്താണേലും അമ്മയേം കൊണ്ട് വരാം. അമ്മയെ കൊണ്ട് ഒരു കാര്യം സമ്മതിപ്പിക്കാൻ വല്യ പാടാ. പിന്നെ കാവിൽ പോണ കാര്യായൊണ്ട് വരുമാരിക്കും. “

 

ഞാൻ ഇതും പറഞ്ഞത് ലേഖയെ നോക്കി.

 

“വെള്ളിയാഴ്ച കാവിൽ പോണ പതിവ് അമ്മക്കുള്ളൊണ്ട് ഞാൻ എന്താണേലും വരും. “

 

അവൾ സന്തോഷത്തോടെ ചിരിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

ബെല്ലടിക്കേണ്ട താമസം ഞങ്ങൾ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പാഞ്ഞു.  എന്റെ ക്ലാസ്സ്‌ മുകളിലത്തെ നിലയിലാണ്. അവിടിരുന്നു നോക്കിയാൽ താഴെ ഗ്രൗണ്ട് മുഴുവൻ കാണാം. ക്ലാസ്സിനിടയിലും ഞാൻ മിക്കപ്പോഴും ഞങ്ങൾ ഇരിക്കാറുള്ള ആ വാകമരത്തണലും അതിനപ്പുറമുള്ള വലിയ മതിലും ഗ്രൗണ്ടിലെ കാക്കകളെയും ഒക്കെ നോക്കി ഇരിക്കാറാരുന്നു പതിവ്.

 

വൈകുന്നേരമായാൽ വേഗം വീടുപറ്റാനുള്ള ഓട്ടമാണ്. വേഗം പോന്നില്ലെങ്കിൽ ഇനിയും ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കാൻ തിരിച്ചു വിളിച്ചാലോ ആരേലും. ബസ് ചെറുപ്പമായിരുന്നെങ്കിലും ഞങ്ങളും ചെറുതായിരുന്ന കൊണ്ട് അത് ബാലൻസ് ആയി നിന്നു. അവൻ ഓടി എത്തുമ്പോളേക്കും ഞങ്ങളും പാഞ്ഞെത്തും.