ഞാൻ പതിയെ ആ മഞ്ഞുനീരിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ദേഹം മൂടിവരുന്നതിനൊപ്പം തണുപ്പും ഒരു പുതപ്പുപോലെ എന്നെ പൊതിഞ്ഞു വന്നു. ഞാൻ ആ സ്മൃതിസാഗരത്തിൽ നെഞ്ചോപ്പം മുങ്ങി നിന്നു. ഇനി ഒരു ഊളിയിടലാണ്… പഴയ ഓർമ്മകളിലേക്ക്…
എനിക്ക് ദുഖാവസ്ഥകളിൽ നിന്നും അൽപ്പം ആശ്വാസം നൽകിയിരുന്നത് ആ ഓർമ്മകൾ ആയിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ കുട്ടിയായി മാറുമ്പോൾ എന്റെ വലിയ വിഷമങ്ങളെ ഞാൻ മറക്കുന്നതാകം. കുട്ടികൾ എപ്പോഴും സന്തോഷമുള്ളവർ ആണല്ലോ. അവർക്കു അവരുടേതായ പ്രശ്നങ്ങൾ
ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടി.
ആഗ്രഹങ്ങളാണ് ദുഖത്തിന് കാരണം എന്നു എവിടെയോ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. കൊച്ചു കൊച്ചു ആഗ്രഹങ്ങളെ കുട്ടികൾക്ക് ഉണ്ടാകൂ. അതുകൊണ്ട് ദുഖവും അത്രത്തോളം മാത്രം. ഞാൻ പതിയെ കുളത്തിന്റെ ആഴത്തിലേക്കു ഊളിയിട്ടു. അൽപ്പ ദൂരം മുങ്ങാം കുഴിയിട്ടിട്ട് ഞാൻ അടിത്തട്ടിൽ പോയി ഇരുന്നു.
എന്റെ മുടിയിഴകൾ ഭാരമില്ലാതെ പറന്നുയർന്നു നിൽക്കുന്നു. അവയെനിക്കു ചുറ്റും പതിയെ ഉലഞ്ഞാടുകയാണ്. വെള്ളത്തിനടിയിലും കാറ്റുണ്ടോ? അതും എന്റെ ഓരോ മുടിയിഴകളെയും എടുത്തുയർത്തി കഴിയുന്നത്ര സാവധാനത്തിൽ തലോടുന്ന കാറ്റ്?
ചെറിയ മീനുകളും നീന്തിനടക്കുന്നത് അവ്യക്തമായി കാണാം. വെള്ളത്തിനടിയിൽ വായുവിന് അധികസമയം പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ? അത് കുമിളകളായി മേലേക്ക് പോകുവാൻ വെമ്പി. ഞാൻ പതിയെ മേലെ വെളുത്ത കണ്ണാടിപ്പാട പോലെ കാണുന്ന ഉപരിതലത്തിലേക്കു തുഴഞ്ഞു.
മേലേക്ക് പൊന്തി വരുന്തോറും വെള്ളം എന്റെ മേലുള്ള പിടിത്തം വിട്ട് കുളത്തിലേക്കു മടങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആ തലോടലിനു എന്തെന്നില്ലാത്ത സുഖം. എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന പോലെ…
വളരെയേറെ ഹൃദ്യം. ദേവദത്തയുടെ ഫീലിങ്ങ്സ് എല്ലാം അതുപോലെ വായനക്കാരൻ കിട്ടുന്ന ശൈലി അപാരം. ഒരുപക്ഷേ, വായിക്കുമ്പോ ദേവദത്തയായി തന്നെ നമ്മൾ മറിപ്പോകുന്നു.എഴുത്ത് നല്ലപോലെ നടക്കട്ടെ. പുതിയ പതിപ്പിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പ്…
നന്ദി സുഹൃത്തേ. ഈ ഒരു സാനം മാത്രം എഴുതുമ്പോ എനിക്കും ഒരു സംതൃപ്തിയാണ്. ഇതുപോലെ എനിക്ക് ഇത്‌ തുടരാൻ കഴിയുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
എന്തെഴുത്താണ് മനുഷ്യാ….!! പറയാതെ വയ്യ… അത്രയ്ക്കും മനോഹരം… ❤
വളരേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്ന് തോന്നിപ്പോകുകയാണ്… കുളത്തിലെ കുളിയും യക്ഷിക്കഥകളും പരിചയമില്ലെങ്കിലും അവ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു… സ്മൃതിസാഗരം… 💥 അത്രയും അനുയോജ്യമായ തലക്കെട്ട്… രാവിലെയുണർന്നു ബസ്സിൽ വലിഞ്ഞു കയറി ചുമട്ടു തൊഴിലാളികളെ പോലെ ബാഗും ചുമന്നു സ്കൂളിൽ പോകുന്നതും, ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണത്തിനൊപ്പം പങ്കു വയ്ക്കുന്ന സ്നേഹവും സൗഹൃദവും മൂല്യങ്ങളുമൊക്കെയും ഒരു വേദന കലർന്ന പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് വായിക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്… ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത മനോഹര നിഷ്കളങ്ക കാലഘട്ടം….
വായിക്കുന്ന ഓരോരുത്തരും ദേവദത്തയെ പോലെ സ്മൃതിസാഗരത്തിൽ മുങ്ങി നനഞ്ഞു വിറച്ചായിരിക്കും ഉയർന്നു പൊങ്ങിയത്… ഗ്രേറ്റ്‌.. 🙏
നന്ദി നിള. എല്ലാം എടുത്തു വായിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. 🥰 നിങ്ങൾക്ക് ഒക്കെ ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന അതെ ഫീലിംഗ് കിട്ടുന്നുണ്ട് എന്നറിയുമ്പോൾ വല്ലാത്ത സന്തോഷമാണ്.
സ്നേഹം ❤ എഴുത്ത്.. 💥
ഹൊററിൽ കൈ വച്ചിട്ടില്ല… അത്രയ്ക്ക് ധൈര്യം ഇല്ല…. 😬
Athrakk pedikkan onnum undennu thonnunnilla. Dhairyamayit angeduth vaayikkanam.
എന്നാൽ ഓക്കേ…. ഏതായാലും പകൽ വായിക്കാം…😁 എസ്ര കണ്ടു 2 ആഴ്ച രാത്രി പുറത്തിറങ്ങാത്ത എന്നോടോ ബാലാ… അതിശയോക്തി അല്ലാ സത്യം ആണ്… 😬
വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്..
വളരെ നന്ദി ഹർഷൻ സാർ. എന്നാണോ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അപരാജിതൻ പോലൊന്നു എഴുതുന്നത്.
തൊണ്ണൂറിന്റെ തുടക്ക കാലത്തു ജനിച്ചവരുടെ കുട്ടിക്കാലം ഓർമിപ്പിച്ചു. നഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഗ്രാമീണത ഇനിയുള്ള കാലം ഒരു nostalgic feeling ആയി അവശേഷിക്കും. Super എഴുത്ത്. ആശംസകൾ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹
താങ്ക് യു. നൊസ്റ്റാൾജിയ വല്ലാത്തൊരു ഫീൽ ആണ്. മനസിനു വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷവും സമാധാനവും ഒപ്പം ചെറിയൊരു വേദനയും. 🥰
ദേവദത്തയുടെ സ്മൃതി സാഗരം കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ മധുര സ്മരണകൾ ഉണർത്തി. പ്രത്യേകിച്ചും കുളത്തിലെ കുളിയും യക്ഷിക്കഥയും ഒക്കെ .
നന്ദി സുഹൃത്തേ. 🥰
Uff….. Same question ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ വരണു ……
ഞാൻ ഒന്ന് എഴുതാൻ ചിന്തിച്ചാൽ ഫുൾ ഉടായിപ്പു മാറ്റാത്രമേ വരത്തൊള്ളൂ ഇങ്ങനെ ഒന്നും സ്വാപ്നത്തിൽ പോലും
വരില്ല 😑
ആ ചോദ്യത്തിന് മാത്രം ഉത്തരം ഇല്ല. ഇതൊക്കെ എന്തോ ആണെന്ന് തോന്നുന്നത് തന്നെ ഓരോത്തർ പറയുമ്പോളാ. എന്നായാലും DK ടെ ഫാൻ ബേസ് ഒന്നും നമുക്ക് ഇല്ലല്ലോ. ഉടായിപ്പ് ആണേൽ അത്രേം ഫാൻസ്‌ ഉണ്ടാകുവോ?
🤣🤣🤣🤣
വീണ്ടുമൊരു കുട്ടിയായതുപോലെ ❣️❣️
പഴയകാലത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ അതേപോലെ മനസിലേക്ക് വന്നു 🤗🤗🤗🤗🤗🤗
താങ്ക് യു. ഒക്കെയും imagination ആണ്. എന്റെ കുട്ടിക്കാലം ഇത്പോലെ ഒരു തറവാട്ടിൽ ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല.
ഒറ്റയടിക്ക് കുട്ടികാലത്തേക്ക് ഒരു ടൈം ട്രാവൽ നടത്തിയ ഫീൽ…. 💖💖💖💖💖💖💖
Thank you🥰
Republish ചെയ്തത് എന്തിനാ, കഥയിൽ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിയിട്ടുണ്ടോ? വീണ്ടും വായിക്കണോന്ന് അറിയാനാ.
ഇല്ല. മെയിൻ തീം എല്ലാം സെയിം ആണ്. ഇൻട്രോഡക്ഷൻ ഇൽ ഉം മറ്റും ചെറിയ മാറ്റങ്ങളെ ഉള്ളു.വായിച്ചെങ്കിൽ ഇനി വായിക്കേണ്ടത് ഇല്ല.