ദക്ഷാർജ്ജുനം 11 [Smera lakshmi] 169

സീത ആനന്ദിന്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.

അവിടെ ബെഡിൽ കമിഴ്ന്നു കിടക്കുകയാണ് ആനന്ദ്.

സീത അവനരികിൽ ചെന്നിരുന്നു.

“മോനെ….ആനന്ദേ….
എന്റെ മോനെന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ….
അമ്മയോട് ദേഷ്യമാണോ?
നീ എന്തെങ്കിലും ഒന്നു പറയെടാ…”.

സീത അവന്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ വിരലോടിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

അപ്പോൾ ആനന്ദ് ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.
എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു.

“ഒരിക്കലെങ്കിലും എന്നോട് പറയാമായിരുന്നില്ലേ അമ്മാ ഞാൻ അമ്മയുടെ മകനല്ലെന്ന്….”

” കുഞ്ഞിലേ അറിയാമായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഇത്ര വേദനിക്കില്ലായിരുന്നു.
ഇതാണല്ലേ അച്ഛനും എന്നോട് ഇത്ര അകൽച്ച തോന്നുന്നത്.”

എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം കൊണ്ടാണോ ഇത്രയും നാളും മറച്ചുവച്ച ആ രഹസ്യം അച്ഛൻ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞത്.

“ഒരു വാക്ക് ഇവിടെ വച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഇന്ന് ഈ വിഡ്ഢിവേഷം കെട്ടി ലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകില്ലയിരുന്നല്ലോ അമ്മാ.
അവൾക്ക് ഞാൻ ആശ കൊടുക്കില്ലായിരുന്നു.”

“ഇനി ആ വീട്ടുകാർ എന്നെ അംഗീകരിക്കോ…”
“എന്റെ ലക്ഷ്മി….”
ഞാൻ ഇനി എങ്ങനെ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കും.

ആനന്ദ് സീതയുടെ മടിയിലേക്ക് വീണ് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
അവന്റെ സങ്കടം അവൻ കരഞ്ഞു തീർക്കട്ടെ എന്നു കരുതി സീത ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു.