തീ മിന്നൽ അപ്പേട്ടൻ – 1 [നരഭോജി] 353

കുരുവിയും മങ്കുവും കൈകോർത്തു പിടിച്ചു നടക്കുകയാണ്, അവൻ അത് നോക്കി പിന്നിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നു, വലതു വശത്തു കുറച്ചു പിന്നിൽ ആയി അമ്പിളി ഉണ്ട്. 

“പേടിത്തൊണ്ടന്മാർക്കു വയസ്സു ഇരുപത്തി ഒന്നായാൽ എന്താ, ഇരുപതിയയ്യായിരം ആയാൽ എന്താ, എല്ലാം ഒരു പോലെയാ, ലോകത്തിനു ഒരു ഗുണോം ഇല്ല.”

അമ്പിളി പറഞ്ഞത് എന്റെ മനസ്സിൽ നല്ലൊരു നീറ്റൽ ഉണ്ടാക്കിയെങ്കിലും, എനിക്കതു മാങ്കുവോ കുരുവിയോ കേൾക്കുമോ എന്നായിരുന്നു പേടി ഞാൻ അവരെയും അമ്പിളിയെയും മാറി മാറി നോക്കി. അവളോട് അവർ കേൾക്കും പതുക്കെ പറയാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി. ഈ ലോകത്തു അപ്പേട്ടൻ സൂപ്പർ ഹീറോ ആണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവര് അവര് രണ്ടു പേരെ ഉള്ളു.  

അമ്പിളി ഒരു പുച്ഛ ചിരിചിരിച്ചു, “ഒരു രണ്ടു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ അവർക്കും കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ മനസ്സിലായി തൊടങ്ങും, അതിലും നല്ലതല്ലേ ഇപ്പോഴേ കുറച്ചീശേ അറിയണത്, പിന്നെ നിന്നെ കാണണതു തന്നെ അവർക്കു വെറുപ്പാകും. എന്തെങ്കിലും ഒരു ധൈര്യം കാണിക്കു അപ്പൂട്ടാ, ഈ നശിച്ച കെട്ടുകഥകളുടെ നാട്ടീന്ന് രക്ഷപെടാൻ നോക്ക്” 

അവൾക്കറിയില്ലല്ലോ അപ്പൂട്ടൻ്റെ പരിമിതികൾ, അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ താഴെനോക്കി നടന്നു.

അവൾ ഒന്നുടെ ശ്വാസം എടുത്തു അടുത്ത മുള്ളുള്ള വാചകങ്ങൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി, “നിൻ്റെ  ഈ രോഗത്തിനെ പറ്റി എനിക്ക് പഠിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. വല്യ മെഡിക്കൽ റ്റെര്‍ംസ് ഒന്നും ഞാൻ പറയുന്നില്ല. പക്ഷെ ഇതൊന്നും മാറാൻ പോകുന്നില്ല, കൂടുതൽ ആവുകയേ ഉള്ളു, പ്രതിരോധശേഷി കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരും, എല്ലാ രോഗങ്ങളും പെട്ടെന്നും പിടിപെടും. സൂക്ഷിച്ചില്ലെങ്കി മരിച്ചു വരെ പോകും. മാത്രമല്ല സ്ഥിരമായ ഷണ്ഡത്വം, ഒരു ആണിനെക്കൊണ്ട് ചെയ്യാവുന്ന പലതും നിനക്ക് ചെയ്യാൻ പറ്റാതെ ആകും. ഒരു പെണ്ണ് ആണിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന ഒന്നും നിനക്ക് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല.” 

അവളതു പറഞ്ഞപ്പോൾ അപ്പൂട്ടൻ ഒന്ന് നിന്നു അവളെ നോക്കാൻ ഉള്ള ശക്തി അവനു ഉണ്ടായില്ല തറയിൽ തന്നെ നോക്കി നിന്നു, അവൾക്കതിന്റെ അർഥം മനസിലാക്കാൻ അതികം സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല, അവളൊരുപാട് ആളുകളെ കാണുന്നതല്ലേ. ഡോക്ടർ അല്ലെ. “വിഷമിക്കണ്ട, പട്ടണത്തിൽ വന്നു നല്ല ചികിൽസ നേടിയ, ഇതൊന്നും ഇല്ലാതാക്കാം എന്ന്  ഞാൻ പറയുന്നില്ല, അത്രയ്ക്ക് മെഡിക്കൽ സയൻസും വളർന്നിട്ടില്ല. ജീവൻ നിലനിർത്താൻ പറ്റും. നീ കൂടെ പോയാൽ മങ്കൂനു പിന്നെ ആരാ. നീ ചിന്തിക്ക്.”