താമര മോതിരം – ഭാഗം -17 (ഡ്രാഗൺ) 269

ചുറ്റും സുഖമുള്ള കാറ്റും തണുപ്പും , ചെറിയ രീതിയിൽ ഏതോ ഒരു മന്ത്രം കാതിൽ അലയടിക്കുന്നു –

അത് ഏതു മന്ത്രം ആണെന്ന് മനസിലാക്കുവാൻ ആയി ചെവി വട്ടം കൂർപ്പിച്ചു അവൻ അവൻ അപ്പോൾ ശെരിക്കും മനസിലാകുന്നുണ്ടാരുന്നു അത് ഏതു ആണെന്

വീണ്ടും വീണ്ടും ആ മന്ത്രം കേൾക്കാൻ അവന്റെ മനസ് വെമ്പൽ കൊണ്ട് അതിന്റെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു –

ഓരോ തവണ അത് കേൾക്കുമ്പോഴും അവന്റെ മനസ് കൂടുതൽ സന്തോഷവും സമാധാനവും വന്നു നിറയുന്നത് അവനു മനസിലാക്കുവാൻ തുടങ്ങി –

അവന്റെ നാവിൽ നിന്നും ആ മന്ത്രം അവൻ അറിയാതെ ആ അലയ്ക്കൊപ്പം ഉച്ചരിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി

ഓം നമഃശിവായ ഓം നമഃശിവായ ഓം നമഃശിവായ ഓം നമഃശിവായ

അവൻ ഇപ്പോൾ എവിടെ ആണ് എന്നുപോലും അറിയാതെ വെറും തറയിൽ കിടക്കുകയാണ് –

അവന്റെ ചുണ്ടിൽ നിന്നും ആ മന്ത്രം അവിടെ മുഴങ്ങി കേൾക്കുന്നുണ്ട്.

അവന്റെ കണ്ണുകൾ അടച്ചിരിക്കുകയാണ്

അവന്റെ മുഖത്ത് വളരെ തീഷ്ണതയുള്ള സ്വർണ നിറത്തിലുള്ള ഒരു പ്രകാശം അടിക്കുന്നുണ്ട് – അതിൽ അവന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ തിളങ്ങുന്നുണ്ട്.

ഉറക്കത്തിൽ നിന്നെന്നപോലെ കണ്ണുകൾ തുറക്കാൻ അവൻ ശ്രമിച്ചു – അവനു സാവധാനം അതിനു സാധിച്ചു.

കണ്ണ് തുറന്നതും ആ ശക്തിയേറിയ പ്രകാശം മൂലം അവൻ കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചു

എന്നാലും അവൻപോലും അറിയാതെ ആ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും തുറന്നു ആ പ്രകാശത്തെ ആവാഹിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഇപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണും ആ പ്രകാശവും തമ്മിൽ താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു –

ഇപ്പോൾ അവനു ആ പ്രകാശന്റെ ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്നുണ്ട് – വളരെ ശക്തിയേറിയ പ്രകാശം ആയിരുന്നിട്ടു പോലും

അവിടെ നിന്നും മാറുവാൻ അവനു സാധിച്ചില്ല – ആ പ്രകാശത്തിൽ അലിഞ്ഞു താൻ ഇല്ലാതായി പോകുന്നുണ്ടോ എന്ന് പോലും അവനു തോന്നി പോയി

– ഇപ്പോളാ പ്രകാശത്തിന്റെ ഉറവിടം അവനു കാണുവാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട് – പക്ഷെ വ്യക്തമല്ല

അവൻ ആ പ്രകാശം വരുന്നിടം കാണുവാൻ തന്റെ കണ്ണുകളെ കൂടുതൽ കൂർപ്പിച്ചു – അപ്പോഴക്കും അവ്യക്തമായി നിന്ന ആ കാഴ്ച അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു കിട്ടുവാൻ തുടങ്ങി.

പൂർണമായി സ്വർണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു നാഗത്തിന്റെ തലയാണ് അവനു ആദ്യമായി ദർശനത്തിൽ കിട്ടിയത് .

കൂടെ ആ നാഗം ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഒരു കഴുത്തും ആ കഴുത്തിന്റെ മുകളിൽ മനോഹരമായ സ്വർണ വര്ണത്തില് ജ്വലിക്കുന്ന ഒരു മുഖവും

ആ മുഖ ദർശനത്തിൽ തന്നെ കണ്ണന് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വിവരിക്കാൻ ആകാത്ത വിധം ഒരു ദിവ്യ അനുഭൂതി തന്നിൽ വന്നു നിറയുന്നതു അറിയാൻ സാധിച്ചു.

ധ്യാനത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന സാക്ഷാൽ ശങ്കരന്റെ വിഗ്രഹം ആയിരുന്നു അവന്റെ മുന്നിൽ പ്രകാശം പൊഴിച്ച് കൊണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്നത്