താമര മോതിരം – ഭാഗം -17 (ഡ്രാഗൺ) 269

ആ ജീവി യെതി ആണ് – സാക്ഷാൽ ശങ്കരന്റെ കൈലാസത്തിന്റെ കാവൽ മേൽനോട്ടമുള്ള ശങ്കര പുത്രന്മാർ

ഏകദേശം അഞ്ഞൂറ് വർഷത്തോളം ആയുസ് ഉള്ള അപൂർവ സത്വം –

ഈ മന്ത്രവാദിയുടെ പൂർവികർ ആരോ എങ്ങനെയോ പിടിച്ചു കൂട്ടിൽ അകപ്പെട്ടു നികൃഷ്ട ജീവി ആയി വളർത്തി എടുക്കുന്ന ജീവി

കാരണം എപ്പോഴെങ്കിലും ശങ്കരനുമായി ഒരു നേരിട്ടുള്ള ക്രിയകൾ ഉണ്ടായാൽ അപ്പോൾ മന്ത്രവാദികൾക്കു മുന്നിൽ വച്ച് വിലപേശാനും ശങ്കരന്റെ ക്രോധം അടക്കാനും ഉള്ള ഒന്നായി അവർ കണ്ടു വളർത്തുന്ന ജീവി

കാരണം ശങ്കരന് പുത്ര വാത്സല്യം കൂടുതൽ ആണ് – തന്റെ പുത്രന്മാർക്കു വേണ്ടി എന്തും അത് സ്വന്തം ജീവൻ ആണെങ്കിലും അത് അവൻ നൽകും –

എല്ലാ പ്രജകളും അവനു പുത്രന്മാരാണ് –

ഇവിടെ ആ ജീവിയുട ആയിസ് മുഴുവൻ കൈലാസത്തിന്റെ സംരക്ഷത്തിനു ആയി നീക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന പുത്രത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ വേറൊരു തീരുമാനം ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് മന്ത്രവാദിയുടെ പൂർവകർക്കു നല്ല നിച്ഛയം ഉണ്ടായിരുന്നു

വെറും നികൃഷ്ട ജീവി ആയി ആണ് അവർ ഇതിനെ വളർത്തി എടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നത് –

മാംസം മാത്രം ഭക്ഷിക്കാൻ നൽകി അതും അഴുകിയതും മനുഷ്യ മൃഗത്തിന്റെ എല്ലാ മാംസവും നൽകി തന്നെ

വളരെ ചെറിയ പ്രായത്തിൽ തന്നെ ഗുഹയിൽ അടക്ക പെട്ട് എങ്കിലും

ആ ജീവിയുടെ മാനസിൽ എവിടേയോ മഞ്ഞു മലകളും മറക്കാനാകാത്ത ഒരു സ്വരൂപവും ഉണ്ടായിരുന്നു

ആ സ്വരൂപത്തെ ആണ് ഇപ്പോൾ ആ ജീവി ആ പ്രകാശ ധാരയ്ക്കു അപ്പുറത്തു വ്യക്തമായി കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്

ആ ജീവിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുന്ന കാഴ്ച ആണ് ആ ശില്പി കാണുന്നതു

ആ പ്രകാശം അടിച്ചു ആ ജീവിയുടെ മുഖം ഇപ്പോൾ നാളെ വിധത്തിൽ കാണുവാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്

ശെരിക്കും ഒരു കരടിയുടെ ശരീരവും കുരങ്ങിന്റെ മുഖവും മനുഷ്യ ആകാരവും ചേർന്നൊരു ജീവി

കുറച്ചു നേരം കൂടി ആ ജീവി ആ പ്രകാശത്തെ നോക്കി നിന്നു ശേഷം തിരിഞ്ഞു ആ ഗുഹയുടെ ഒരു മൂലയ്ക്ക് പോയി കിടന്നു

അപ്പോഴും കണ്ണുകൾ ആ വിഗ്രഹത്തെ തന്നെ ആണ് നോക്കിയിരുന്നത് .
ആ ശങ്കര വിഗ്രഹം അതി തീഷ്ണമായി പ്രകാശിക്കാൻ തുടങ്ങി

കോട്ടയുടെ പിന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കാട്ടിൽ നിന്നും നോക്കിയാൽ ഗുഹയുടെ ഉള്ളിൽ വായു കടക്കാൻ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ള ചെറിയ അഴിയിൽ കൂടി ആ പ്രകാശം കാണുവാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നു.

വളരെ തീവ്രത ഏറിയ സ്വർണവർണം.

തന്റെ മുഖത്ത് അതി തീവ്രത ഏറിയ പ്രകാശം വന്നു വീണു – മുഖത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം പൊള്ളിയത് പോലെ തോന്നിയത് കൊണ്ട് –

ആ മന്ത്രവാദി അലറി വിളിച്ചു കൊണ്ട് ചാടി എണിറ്റു.

************************