ഡെറിക് എബ്രഹാം 27 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 220

തന്റെ കൈയിൽ പിടിക്കാൻ പോയവരോടായി സ്റ്റീഫൻ പറഞ്ഞു…പിന്നീട് വീണ്ടുമവൻ ഡെറിക്കിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു…

 

“ഡെറിക്…

അപ്പോൾ നിനക്കെന്നെ കൊല്ലാൻ കഴിയില്ല..അല്ലേടാ…

ഹഹഹാ…..അത് പൊളിച്ചു..

കർത്താവേ…ഇവനുണ്ടായത് പോലെ വേറൊരാൾക്കും ഇങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥ ഉണ്ടാക്കരുതേ..

എനിക്കിത് പോലെ ചിരിച്ചു മരിക്കാനാവാത്തത് കൊണ്ടാണ്…

ഹഹഹ..

എന്നാലും വല്ലാത്തൊരു തലവരയായിപ്പോയല്ലോടാ ഡെറിക്കേ നിന്റേത്..

ചിന്തിച്ചിട്ട് എനിക്ക് ചിരി പിടിച്ചു നിർത്താൻ പറ്റുന്നില്ല… ഹഹഹ…. ഹഹഹ…”

 

സ്റ്റീഫന്റെ കുത്തുന്ന വാക്കുകൾ കേട്ട് സഹിക്കാനാവാതെ ഡെറിക്കിന്റെ കൈ തരിച്ചു…അവൻ , ക്ഷമയുടെ നെല്ലിപ്പട താണ്ടിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു..

അങ്കിളിന്റെ വാക്കുകൾ ഓർത്തപ്പോൾ , ഒന്നിനും മുതിരാതെ മുഷ്ടികൾ ചുരുട്ടി, കണ്ണും പൂട്ടി ക്ഷമിച്ചിരുന്നു…

 

“നോക്കി നിൽക്കാതെ അവനെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോടോ..അല്ലെങ്കിൽ , ആ പന്നി ഇപ്പോൾ ചാവും…

 

മധുവങ്കിൾ പോലീസുകാരോട് അലറി..

 

“ഒരു മിനിറ്റ് എംഎൽഎ സാറേ… ഞാനൊന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ…”

 

സ്റ്റീഫൻ ഡെറിക്കിന് മുന്നിലേക്കായി നടന്നു കൊണ്ട് , അവന് മുഖാമുഖമായി നിന്നു…

അത് മനസ്സിലായ ഡെറിക് , മെല്ലെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു കൊണ്ട് സ്റ്റീഫനെ തുറിച്ചു നോക്കി…അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു..

 

“അയ്യോ… എന്റെ സുഹൃത്തേ…

നിനക്കിതൊന്നും സഹിക്കാനാവുന്നില്ലേ…

ഹഹഹ….ഹഹഹ…

കൊല്ലാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെന്ന് കരുതി നീ വിഷമിക്കേണ്ട…

ഉടനെ ഞാൻ തിരിച്ചു വരും..

ദീർഘകാലം എന്നെ ജയിലിൽ കിടത്താൻ , കർത്താവ് വിചാരിച്ചാലും സാധിക്കില്ല…

അതിലും മേലെയാണ് സ്റ്റീഫന്റെ സാമ്രാജ്യം…

എത്ര കാലമായാലും , ഞാൻ വരുന്നതും കാത്ത് നീ നിൽക്കുമെന്നറിയാം ഡെറിക്…

അത് വരെ നീ ആരുടെ മുന്നിലും ഒടുങ്ങരുത്…

ആ ദിവസം വരെയുള്ള നിന്റെ ആയുസ്സിന് വേണ്ടി , കരുണാമയനായ കർത്താവിനോട് ഞാൻ മുട്ടിപ്പായി പ്രാർഥിച്ചോളാം..

എന്നാൽ പോട്ടെടാ…

വിഡ്ഢിയായ ഐപിഎസ്കാരാ…”

 

ഏത് നിമിഷവും ഡെറിക് നിയന്ത്രണം വിട്ട് , സ്റ്റീഫന്റെ കഥ തീർക്കുമെന്ന് കണ്ടു നിന്നവരൊക്കെ കരുതി.. അമ്മാതിരി വെറുപ്പിക്കലായിരുന്നു ആ സാത്താൻ..

പക്ഷേ , മധുവങ്കിളിന്റെ മുഖം തന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും മറഞ്ഞു പോകാതിരുന്നത് കൊണ്ടു തന്നെ , ഡെറിക്കിന് അവനെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ല..